وقف معانقه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وقف بر یکی از دو کلمه کنار هم،
مشروط به عدم
وقف بر دیگری را گویند.
«
معانقه » یعنی یکدیگر را در کنار گرفتن، و «
وقف معانقه» از اقسام
وقف اختیاری و عبارت است از دو
وقفی که پهلوی هم قرار می‌گیرند و از نظر معنوی به هم مربوط باشند؛ چه در یک آیه باشند یا در دو آیه. در صورتی که روی کلمه اول
وقف شود، کلمه دوم به وصل خوانده می‌شود، و اگر روی کلمه دوم
وقف شود، کلمه اول به وصل خوانده می‌شود.
واضع این
وقف،
ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد عجلی رازی است که آن را از مراقبه در
علم عروض اخذ کرده است؛ لذا به آن «
وقف مراقبه » نیز می‌گویند؛ مانند:
وقف در (... لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًی لِّلْمُتَّقِینَ).
در این جا
وقف بر «لا ریب» و «فیه» جایز دانسته شده است؛ به این صورت که فقط بر یکی از آن دو می‌توان
وقف کرد.
علامت وقف معانقه، سه نقطه (به شکل سه راس یک مثلث) است؛ به این صورت که روی دو کلمه نزدیک به هم قرار می‌گیرد که در صورت
وقف بر یکی از این دو کلمه، بر دیگری نمی‌توان
وقف کرد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف معانقه».
