ابدال (تجوید)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابدال، از اصطلاحات بکار رفته در
علم تجوید بوده و به معنای بدلکردن
تاء تانیث به «هاء» و کلمات منصوب به الف است.
ابدال، به کسر همزه به معنای عوضکردن است، و در اصطلاح
علم تجوید، بدلکردن
تاء تانیث به «هاء» و کلمات منصوب به الف است.
تاء تانیث مانند: صلوة ـ زکوة ـ فاکهه ـ مره ـ حمره که در حال
وقف به جای تاء (ة) هاء (ه) تلفظ میشود مثلا صلوة میشود صلوه.
البته در کلمات: توریة و تقیة و امثال آن بعضی با
ابدال و برخی بدون ابدال میخوانند.
و نیز کلماتی که در
رسمالخط قرآن با تاء مبسوطه (یعنی کشیده) نوشته شدهاند به همان تاء وقف میگردند. مانند: جنات ـ البینات ـ بالآیات ـ ثمرات ـ سنت. مثلا جنات میشود جنات.
و کلمات منصوب مثل: رحیما ـ شکورا ـ ماء ـ مسمی ـ بیاتا به هنگام وقف،
تنوین به الف بدل میگردد رحیما میشود رحیما.
. ابدال یکی از اقسام وقف است.
مانند
آیه: «فانفلق فکان کل فرق کالطود العظیم؛
آن گاه دریا بشکافت و هر پاره اى از آن هم چون کوهى بزرگ بود». در این آیه لام در " انفلق " به جاى " را " آمده است " انفلق " یعنى " انفرق " به دلیل ذیل آیه که فرمود: " کل فرق "؛ زیرا
عرب فلق و فرق را به یک معنا استعمال مى کند، مانند: فلق الصبح و فرقه.
و مانند آیه: «فجاسوا خلال الدیار؛
اندرون خانه ها را جست و جو مى کردند». در این آیه " فجاسوا " به جاى " فحاسوا " به کار رفته و جیم به جاى حاء آمده است .
علم تجوید؛
قرائت؛
اختلاف قرائات در ابدال.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «قرائات از دیدگاه روایات»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۲/۴. فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف اِبدال».