وقایع کربلا در الکامل فی السقیفة
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کتاب
الکامل فی السقیفة (
کامل بهائی) اثر حسن بن علی بن محمد بن علی بن حسن طبری، مشهور به «
عمادالدین طبری» (زنده تا ۷۰۱ق) می‌باشد که در آن به وقایع
عاشورا اشاره شده است.
طبری چنان که خود گفته است، این اثر را در طول نزدیک به دوازده
سال، تدوین و نگارش کرده و در سال ۶۷۵ قمری آن را به پایان رسانده است.
این کتاب در ۲۸ باب، که هر بابی شامل چند فصل است، فراهم آمده است. او فصول پایانی کتاب را، یعنی فصل هفدهم و هجدهم از باب ۲۷ و شش فصل اول از هفت فصل باب ۲۸ را در قالب ۳۴ صفحه، به گزارش واقعه
کربلا از آغاز تا فرجام، اختصاص داده است.
طبری در گزارش این واقعه، بدون آنکه از منابع محل استنادش سخنی به میان آورد، بیشتر همان گزارش‌های مشهور منابع کهن را آورده است؛ اما در مواردی، گزارش‌هایی آورده که در منابع کهن یافت نمی‌شود. برای نمونه، وی در گزارش خروج
امام حسین (علیه‌السّلام) از
مدینه، نوشته است که آن حضرت همه
بنی هاشم را به جز
محمد بن حنفیه، بر ۲۵۰
شتر سوار کرد و به
قیس بن سعد عباده (بر اساس گزارش‌های تاریخی، قیس بن سعد عباده در آخر خلافت معاویه از دنیا رفته و اصولا در این زمان در قید حیات نبوده است)
فرمود که او با دویست نفر از عقب ایشان بیاید تا اگر ماموران حاکم مدینه درصدد دستگیری امام برآمدند، آنان به همراه حضرت بر فرستادگان حاکم مدینه یورش برده و همگی را بکشند!
همچنین ماجرای بریدن سر
امام از قفا،
دفن بدن
حر بن یزید ریاحی توسط خویشانش در محل شهادتش،
گزارش قول دیگر درباره دفن شهدا توسط یهودیان ساکن در نزدیکی کربلا،
ورود اسرای
اهل بیت (علیه‌السّلام) در شانزدهم
ربیع الاول به شام،
وفات
حضرت ام کلثوم در
دمشق و شهادت دختر چهارساله امام حسین (علیه‌السّلام)
(بدون ذکر نام وی) از دیگر گزارش‌هایی است که تنها در گزارش‌های عمادالدین طبری به چشم میخورد.
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۰۴_۱۰۵.
