وعز (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَعَزَ (به فتح واو و سکون عین) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای تقدیم کردن شیء و اشاره کردن است. از این مادّه دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَعَزَبه معنای تقدیم کردن شیء و اشاره کردن است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده‌اند به شرح ذیل می‌باشند.
درباره شتران
صدقه به عاملان نوشت:
«فَإِذا أَخَذَها أَمینُکَ فَأَوْعِزْ إِلَیْهِ أَلاّ یَحولَ بَیْنَ ناقَهٍ وَ بَیْنَ فَصیلِها.» «و آن‌گاه كه آن را به دست امين خود براى رساندن به مركز سپردى به او سفارش كن كه بين شتران و نوزادش جدايى نيفكند.»
(شرح‌های نامه:
)
درباه
حضرت آدم (علیه‌السلام) فرمود:
«فَلَمّا مَهَدَ أَرْضَهُ، وَأَنْفَذَ أَمْرَهُ، اخْتارَ آدَمَ (علیه‌السلام)، خِيرَةً مِنْ خَلْقِهِ، وَجَعَلَهُ أَوّلَ جِبِلَّتِهِ، وَأَسْكَنَهُ جَنَّتَهُ، وَأَرْغَدَ فيها أُكُلَهُ، وَأَوْعَزَ إِلَيْهِ فيما نَهاهُ عَنْهُ.» «هنگامى كه
زمین را آماده سكونت نمود، و فرمان خويش را جارى ساخت، آدم عليه السلام را از ميان مخلوقاتش برگزيد، و او را نخستين و برترين مخلوق خويش قرار داد؛ وى را در
بهشت خود جاى داد، و خوراكی‌هاى گوارا در اختيارش نهاد، و از آن‌چه ممنوعش كرده بود وى را بيم داد.»
(شرح‌های خطبه:
)
از این مادّه دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وعز»، ج۲، ص۱۱۴۸.
