وطن (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَطْن (به فتح واو و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم و به معنای اقامت است. جمع آن
مَواطِن (به فتح میم) است و فقط یکبار در
قرآن ذکر شده است.
وَطْن (بر وزن فلس) به معنای اقامت و محل اقامت انسان است. «
وَطْن» چنانکه در
قاموس و
اقرب آمده به معنای اقامت است.
«
وَطَنَ بالمکان
وَطْناً: اقام»
وَطَن محل اقامت انسان و مقرّ انسان، و هر مکانی که انسان برای کاری در آن مانده است جمع آن
مواطن میباشد.
(لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ فِی مَواطِنَ کَثِیرَةٍ وَ یَوْمَ حُنَیْنٍ) «
خداوند شما را در بسیاری از مواضع مخصوصا در روز حنین (
جنگ حنین) یاری کرد.» مراد از
مواطن مشاهد و مواقف جنگهاست. در
سفینة البحار درباره «
وطن» مینویسد:
حر عاملی در مقدّمه کتاب
امل الآمل نوشته: خواستیم اوّل حالات علماء
جبل عامل را بنویسیم زیرا روایت شده:
«حُبُ الْوَطَنِ مِنَ الْاِیمَانِ.»
این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید ذکر شده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وطن»، ج۷، ص۲۲۶.