که قابل صدق و کذب نمی‌باشد، مانند:وضع جمله‌های انشایی در باب عقود و ایقاعات و نیز جمله‌هایی که بر طلب ، تمنّی، ترجّی ، استفهام و... دلالت می‌کند؛ برای مثال، «بعت» انشایی، برای ایجاد نسبتتملیکی در عالم اعتبار وضع شده است. در کتاب محاضرات فی الاصول آمده است:«و ان الجمل الانشائیة موضوعة لایجاد المعنی فی الخارج الذی یعبر عنه بالوجود الانشائی».
