وزیر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَزِیر (به فتح واو و کسر زاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای يار انسان است كه مقدارى از وظائف بالا دست خود را حمل مى‌كند. مواردی از آن در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَزِیربه معنای يار انسان است كه مقدارى از وظائف بالا دست خود را حمل مى‌كند.
«
موازره» به معنى يارى كردن نيز آمده است.
موردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
آن‌گاه كه بعد از
قتل عثمان خواستند به حضرت
بیعت كنند فرمود:
«وَاعْلَموا أَنّي إنْ أَجَبْتُكُمْ رَكِبْتُ بِكُمْ ما أَعْلَمُ، وَلَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقائِلِ وَعَتْبِ الْعاتِبِ، وَإِنْ تَرَكْتُموني فَأَنا كَأَحَدِكُمْ; وَلَعَلّي أَسْمَعُكُمْ وَأَطْوَعُكُمْ لِمنْ وَلَّيْتُموهُ أَمْرَكُمْ، وَأَنا لَكُمْ وَزيراً، خَيْرٌ لَكُمْ مِنّي أَميراً.» «آگاه باشيد، اگر
دعوت شما را اجابت كنم طبق آن‌چه خود مى‌دانم با شما رفتار مى‌كنم و به سخن اين و آن و سرزنش كنندگان گوش فرا نخواهم داد، اگر مرا رها كنيد من هم چون يكى از شما هستم، شايد من شنواتر و مطيع‌تر از شما نسبت به رييس
حکومت باشم، و در چنان حالى من
وزیر و مشاورتان باشم، بهتر از آن است كه
امیر و رهبرتان گردم.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی از آن در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وزر»، ج۲، ص۱۱۳۲.
