وزع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَزَع (به فتح واو و زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
منع و
حبس است.
وَزَع (بر وزن فرس) به معنای منع و حبس است.
«وَزَعَهُ عن- الامر: منعه و حبسه»
به مواردی از
وَزَع که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ حُشِرَ لِسُلَیْمانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ الطَّیْرِ فَهُمْ یُوزَعُونَ) «برای
سلیمان لشکریانش از
جن و
انس و پرنده جمع شدند و آن‌ها از تفرّق باز داشته می‌شدند.»
در آیه ۱۷
نمل یعنی تحت انضباط بودند.
«آن روز دشمنان
خدا به سوی آتش جمع شوند و آن‌ها باز داشته شوند از این‌که هر جا خواستند بروند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وزع»، ج۷، ص۲۰۶.
