• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وحدت خارجی متعلق یقین و شک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


وحدت خارجی متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک در خارج؛ ۲. از شرایط جریان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.


وحدت خارجی متعلق یقین و شک، به این معنا است که در استصحاب، متعلق یقین و شک متیقن و مشکوک وجود خارجی واحد داشته باشد. برخی از اصولیون، وحدت خارجی متیقن و مشکوک را شرط استصحاب دانسته اند.
در کتاب «نهایة الافکار» آمده است: «... و المراد بالوحدة انما هو وحدتهما وجودا خارجیا کی یصدق تعلق الشک بما تعلق به الیقین السابق و... لا مجرد وحدتهما بحسب الذات والحقیقة ولو مع تعددهما فی الخارج وجودا...».
[۱] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج ۳، جزء ۱، ص ۹.    
[۲] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۹۱.
[۳] فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج ۵، ص ۲۱.
[۴] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۴۳۶.


۱. ↑ عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج ۳، جزء ۱، ص ۹.    
۲. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۹۱.
۳. ↑ فاضل لنکرانی، محمد، کفایة الاصول، ج ۵، ص ۲۱.
۴. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۴۳۶.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «وحدت خارجی متعلق یقین و شک».    

رده‌های این صفحه : وحدت متعلق یقین و شک‌
جعبه ابزار