وثب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَثْب (به فتح واو و سکون ثاء)
وُثُوب (به ضم واو و ثاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای جهيدن، برخاستن و قيام كردن است. این واژه پنج بار در
نهج البلاغه آمده است.
وَثْب،
وُثُوب به معنای جهيدن، برخاستن و قيام كردن آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره شورشيان
بصره فرموده:
«فَقَدِمُوا عَلَى عُمَّالِي... وَ وَثَبُوا عَلى شِيعَتِي، فَقَتَلُوا طَائِفَةً مِنْهُمْ غَدْراً، وَ طَائِفَةٌ عَضُّوا عَلى أَسْيَافِهِمْ...» «
عائشه و پيروانش بر كارگزاران من آمدند، و بر
شیعه و تابعان من برخاستند، گروهى از آنها را با
حیله كشتند و گروهى را بر دم
شمشیر گرفتند.»
در روز
صفین به وقت فرمان حمله به چادر
معاویه فرمود: اين چادر طناب‌دار را در نظر بگيريد و از وسط آن بزنيد كه
شیطان در آن جاى گرفته، دستى را براى حمله باز كرده و پا را براى فرار آماده نموده است (يعنى اگر ترسيديد او حمله مى‌كند و اگر حمله كرديد فرار مى‌نمايد)، عين جمله طلائى امام صلوات الله عليه چنين است:
«قَدْ قَدَّمَ لِلْوَثْبَةِ يَداً وَ أَخَّرَ لِلنُّكُوصِ رَجُلاً » «دستى را براى حمله باز كرده و پا را براى فرار آماده نموده است.» «وثبه» به معنى حمله و هجوم است.
درباره مهار شدن مركز مذاب
زمین به وسيله پوسته آن و كوه‌ها، فرموده:
«فَهَمَدَ بَعْدَ نَزَقَاتِهِ وَ لَبَدَ بَعْدَ زَيَفَانِ وَثَبَاتِهِ» «بعد از
اضطراب و طپش‌هايش خاموش شد و بعد از جهش موج‌هايش ايستاد.»
این ماده پنج بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وثب»، ج۲، ص۱۱۱۹.
