• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

والبة بن حبات اسدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



والبة بن حبات اسدی (م حدود ۱۷۰ق)، از شاعران دولت عباسی بود.
وی شاعری زیرک، شوخ‌طبع و لوده‌گو و بیشتر اشعارش در غزلیات، توصیف شراب بود.



ابواسامه والبة بن حبات اسدی کوفی دودانی، اهل و ساکن کوفه بود
[۲] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۳، ص۲۴۷.
و منسوب به دودان و از قبیله بنی نصر بن قعین شمرده می‌شد.
والبه از شاعران دولت عباسی و معاصر شاعران مشهوری چون مطیع بن ایاس، حماد عجرد، حماد راویه و ابان لاحقی بود که هر از چند گاهی گرد هم آمده شراب می‌نوشیدند، شعر می‌سرودند و یکدیگر را هجو و مسخره می‌کردند.


والبه شاعری زیرک، خوش صحبت، شوخ‌طبع و لوده‌گو بود و بیشتر اشعارش در غزلیات، توصیف شراب و عشق‌ورزی به پسران جوان بود. اشعاری دارد که در آن رعایت آداب اجتماعی را ننموده و بی ادبانه بسیاری از منکرات اخلاقی و شرعی را مطرح کرده است، از این رو، برخی وی را دیوانه دانسته، گفته‌ها و سروده‌های او را از سر اراده و آگاهی نمی‌دانند و برخی نیز او را دارای ایمانی سست و حتی کافر خوانده‌اند.
[۹] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۳، ص۲۴۸.



وی مسافرت‌هایی به بصره و بغداد داشت. مسافرت او به بغداد در اواخر عمرش بوده و در تهاجی با بشار و ابوالعتاهیه پیروز گشته و به همین علت از ترس ابوالعتاهیه ناچار به فرار و بازگشت به کوفه شد.


مدتی نیز در کنار پسرعموی خویش نجاشی که در آن زمان حاکم و والی اهواز بود، زندگی کرد. در همین زمان بود که ابونواس، شاعر معروف وارد اهواز شد و در حالی که جوانی بیش نبود، با والبه آشنا شد و تحت تعلیم و تربیت او قرار گرفت و در‌ اندک زمانی از شاگردان برجسته و مشهور وی گردید و پس از مرگ والبه اشعاری در رثای او سرود.


به گفته ابن ندیم، وی دارای صد برگ شعر بوده است.


والبه اسدی در حدود ۱۷۰ق درگذشت. (دیگر منابع:
[۱۷] اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۸، ص۲۷۰.
)


۱. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۸، ص۳۲۵.    
۲. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۳، ص۲۴۷.
۳. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۵، ص۳۹۰.    
۴. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۸، ص۳۲۶.    
۵. عباسی، عبدالله بن معتز، طبقات الشعراء، ص۸۶.    
۶. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۱۸، ص۳۲۶-۳۳۰.    
۷. عباسی، عبدالله بن معتز، طبقات الشعراء، ص۸۷.    
۸. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۶، ص۲۱۶.    
۹. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء۳، ص۲۴۸.
۱۰. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۵، ص۶۷۶.    
۱۱. عباسی، عبدالله بن معتز، طبقات الشعراء، ص۱۹۴.    
۱۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۵، ص۶۷۶.    
۱۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۷۷.    
۱۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۰۹.    
۱۵. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الشعر و الشعراء، ص۷۸۵.    
۱۶. مرزبانی، محمد بن عمران، الموشح، ص۳۴۲.    
۱۷. اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۸، ص۲۷۰.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «والبه اسدی»، ج۱، ص۸۰۹-۸۱۰.






جعبه ابزار