وئد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَئْد (به فتح واو و سکون همزه) از
واژگان نهج البلاغه به معنای زنده به گور کردن است. این وازه فقط یک بار از آن در
خطبه ۱۹۲ نهج البلاغه آمده است.
وَئْد به معنای زنده به گور کردن آمده است. «واد بنته» یعنی دخترش را زنده به گور کرد «موؤدة- وئیده» دختر زنده به گور شده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد زنده به گور کردن
دختران فرموده است: ظاهرا راجع به قبل از
اسلام فرموده:
«فَالاَْحْوَالُ مُضْطَرِبَةٌ،... وَالْكَثْرَةُ مُتَفَرِّقَةٌ، فِي بَلاَءِ أَزْل، و أَطْبَاقِ جَهْل! مِنْ بَنَات مَوْءُودَة، وَأَصْنَام مَعْبُودَة، وَأَرْحَام مَقْطُوعَة،»«حالات ناپایدار و جمعیت متفرّق بودند، در بلائی سخت و در اطوار نادانی از دختران زنده به گور شده و بت‌های
عبادت شده و
ارحام قطع گردیده.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده فقط یک بار از آن در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وئد»، ج۲، ص۱۱۱۵.
