ابوبیهس، هیصم بن جابر، از قبیله بنی سعد بن ضبیعه، پیشوای یکی از فرقههای خوارج موسوم به بیهسیه (منسوب به ابوبیهس) است. او نخست با نافع بن ازرق بود، سپس از وی جدا شد. پیروان فرقه بیهسیه مسلمانانی را که از آرا و نظریات ایشان پیروی نمیکنند، تکفیر مینمایند، اما زندگی، ازدواج و ارث بردن از آنان را روا میشمارند. پیروان این فرقه با استناد به آیهای از قرآن ادعا میکنند که هیچ چیز حرام نیست، مگر اینکه در شریعت به آن تصریح شده باشد. حجاج بن یوسف به تعقیب ابوبیهس پرداخت و او از عراق به مدینه گریخت، ولی در آنجا کارگزار مدینه عثمان بن حیّان وی را به فجیعترین صورت کشت. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۶۵. |