هُنالِک (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هُنالِک:
(هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا) هُنالِک:
اسم اشاره براى مكان دور است.
به معناى «آن‌جا» است.
چنان‌كه
«هنا» به مكان نزديک است.
«هناک» به مكان متوسط دلالت مى‌كند و كاف آن براى خطاب است.
بعضى گفته‌اند كه
«هنالک» بيشتر در زمان به كار مى‌رود، يعنى «در آن هنگام».
چنان‌كه تفسير نمونه در آيه مورد بحث به كار برده است.
راغب در كتاب مفردات مى‌گويد: هنالک در اشاره به زمان و مكان هردو به كار مى‌رود و كاربرد آن را بيشتر در مكان دانسته است، ولى صاحب قاموس احتمال داده كه در آيه مورد بحث اشاره به زمان است.
به موردی از کاربرد
هُنالِک در
قرآن، اشاره می‌شود:
(هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاء) (آن جا بود كه
زکریا، با مشاهده آن همه شايستگى در
مریم،
پروردگار خويش را خواند و گفت: «پروردگارا! از سوى خود، فرزند پاكيزه‌اى نيز به من عطا فرما، كه تو دعا را مى‌شنوى.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
طیب هر چيز، آن فردى است كه براى چيز ديگر سازگار و در برآمدن حاجت آن دخيل و مؤثر باشد، مثلا
شهر طيب آن
شهرى است كه براى زندگى اهلش سازگار و داراى
آب و هوايى ملايم و رزقى پاكيزه باشد و كار و كسب و ساير خواسته‌ها براى اهلش هم فراهم باشد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هُنالِک»، ج۴، ص۶۰۳.
