هَوی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَوی: (غَضَبی فَقَدْ هَوی)«هَوی» از مادّه
«هَوْی» در اصل، به معنای سقوط کردن از بلندی است، که معمولًا نتیجه آن، نابودی است، به علاوه، در اینجا اشاره به سقوط مقامی و دوری از
قرب پروردگار و رانده شدن از درگاهش نیز می‌باشد.
(كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى) (بخوريد از روزيهاى پاكيزه‌اى كه به شما داده‌ايم؛ ودر آن
طغیان نكنيد، كه
غضب من بر شما وارد شود و هركس غضبم بر او وارد شود، هلاك خواهد شد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(وَ مَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوى)يعنى هر كه غضب من متوجه او شود سقوط مى‌كند و اين سقوط به هلاكت تفسير شده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هَوی»، ص۶۲۸.
