هَوامّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَوَامّ (به فتح هاء) یکی از
مفردات نهج البلاغه جمع هامّه به معنى
افعى و يا مطلق حشرات زهردار است.
هَوَامّ جمع هامّه به معنى
افعى و يا مطلق حشرات زهردار است.
ابن ابی‌الحدید گوید: هامّه گفته نمی‌شود مگر به مارهای زهردار و مخوف.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه غرّاء فرموده:
«قَدْ هَتَکَتِ الْهَوَامُّ جِلْدَتَهُ.» «حيوانات پوستش را از هم مى‌شكافند.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با
علم خداوند فرموده:
«عَالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرِینَ ... وَ مَصائِفُ الذَّرِّ وَ مَشاتی الْهَوامِّ وَ رَجْعِ الْحَنینِ مِنَ الْمولَهاتِ وَ هَمْسِ الْاَقْدامِ...»؛
«خدا داناست به راز رازداران، و داناست به محل‌هایی که مورچگان ریز در
تابستان در آن هستند، و داناست به سوراخ‌هایی که حشرات زهردار در زمستان در آن زندگی می‌کنند، و داناست به گردیدن ناله‌ها در سینه زنان و حیوانات فرزند از دست رفته، و داناست به صدای بسیار خفیف پاها در وقت قدم برداشتن.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۵۷۹.
