هَزْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَزْم (به فتح هاء و سکون زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای شکست دادن است.
مشتقات
هَزْم که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَهَزَمُوهُمْ (به فتح فاء، هاء و زاء) به معنای شکست دادند؛
سَیُهْزَمُ (به فتح سین، ضم یاء و سکون هاء) به معنای به زودی شکست می‌خورند؛
مَهْزُومٌ (به فتح میم و سکون هاء) به معنای شکست خورده است.
هَزْم به معنای شکست دادن است.
راغب گوید: اصل آن فشردن چیزی است تا بشکند مانند فشردن خیک خشک.
به مواردی از
هَزْم که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَهَزَمُوهُمْ بِاِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ) «آن‌ها را به یاری خدا شکست دادند و
داود جالوت را کشت.»
(سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ یُوَلُّونَ الدُّبُرَ) «به زودی آن جمع شکست خورده و فرار خواهند کرد.»
(جُنْدٌ ما هُنالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الْاَحْزابِ) «این‌ها لشکری کم و شکست خورده‌اند در آن‌جا، و از احزابی هستند که در گذشته بر علیه پیامبران دسته بندی کردند.»
«ما» برای تقلیل است
(هُنالِکَ) اشاره به مکان بعید است شاید مراد از آن «
بدر» باشد که از
مکه به آن‌جا اشاره شده است که کفّار مکّه در آن‌جا شکست خوردند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هزم»، ج۷، ص۱۵۵.
