نَسَب هود عليهالسلام به نوح نبی علیهالسلام مىرسد. خداوند او را براى هدایت و راهنمايى قوم عاد- كه بتپرست و ستمگر و متجبّر بودند- فرستاد و آنان را به توحید دعوت كرد. آن حضرت در ميان قومش به ایمان به خدا و كثرت عبادت ممتاز بود. وى مجمع همه خصال پسنديده، همراه حسن خلق، جمال منظر، طهارت حسب و نسب و صاحب سكينت و وقار بود و از جهت خَلق و خُلق، خيلى شبيه آدم علیهالسلام يا جدّش نوح عليهالسلام بود. وى از پيامبران عرب بود و اولين كسى بود كه به عربيت سخن گفت. وى مأمور هدايت قوم عاد شد. قوم عاد بعد از قوم نوح سكّان داران زمین بودند. آنها ۱۳ قبيله بودند كه به ثروت و قوّت جسمى و طول عمر و جسيم بودن بدن و طول قامت بين همه معروف بودند. آنان بتهايى چون «يغوث» و «ودّ» و «نسر» را مىپرستيدند. نزديک پنجاه سال آن حضرت آنها را از بتپرستی و ظلم و منكرات باز مىداشت، ولى توجه نمىكردند و پيوسته وى را تکذیب كرده، مورد تمسخر قرار مىدادند. وقتى آن جناب از هدايت آنان مأيوس شد عقوبت آنان را از خدا خواست و خداوند ۷ سال از باريدن باران جلوگيرى نمود و قحطی به وجود آمد. سپس ۷ شب و ۸ روز باران سهمگين فرستاد و همه آنان به جز هود عليهالسلام و ياران مؤمنش را نابود كرد. سپس هود عليهالسلام به مکه آمد و بنا به قولى ۱۵۰ سال عمر كرد و در همانجا وفات يافت، يا به قولى صحيحتر در نجف كنار قبر حضرت آدم عليهالسلام دفن شد.