هَمَج (به فتح هاء و میم) از واژگان نهج البلاغه نوعى پشّه ريز، واحد آن «همجه» آيد به قولى به معنای مگسهاى كوچک است كه بر صورت الاغها مىنشيند و نيز به معنای احمق آيد. دو مورد از اين مادّه در نهجالبلاغه آمده است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره مورچه و پشه فرموده: «فَسُبْحانَ مَنْ أَدْمَجَ قَوائِمَ الذَّرَّةِ وَ الْهَمَجَةِ إلَى ما فَوْقَهُما مِنْ خَلْقِ الْحيتَانِ وَالاَْفْيِلَةِ.»