|
| ||||||||||||||||||||||||||||
هلال بن احوز بن اربد مازنی مالکی تمیمی، از سرداران بیرحم و سنگدل یزید بن عبدالملک بود. هنگامی که یزید بن مهلب در سال ۱۰۱ ق در عراق، در دوران خلافت یزید بن عبدالملک شورید، یزید برادرش، مسلمة بن عبدالملک را به‌عنوان والی عراق، مامور فرو نشاندن شورش آل‌مهلب کرد. مسلمه طی نبردی بر آل‌مهلب چیره شد. در این نبرد، یزید بن مهلب به قتل رسید و افرادی از آل‌مهلب و یارانشان که جان سالم به‌در برده بودند، فرار کرده و رو به سند رفتند و در شهر «قندابیل» سکنا گزیدند. مسلمه، هلال بن احوز را به تعقیب آنان فرستاد و وی را فرمان داد مردان و کودکانشان را ـ که به سن بلوغ رسیده‌اند ـ از دم تیغ بگذراند. هلال تعداد زیادی از آنان را به قتل رسانید و کسانی را که زنده ماندند، اسیر کرد و نزد خلیفه آورد که در آن‌جا گردن زده شدند و فقط تعداد‌اندکی از آنان، جان سالم به‌در بردند. [۳]
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۲۰۰.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۸۵. |
||||||||||||||||||||||||||||
