هَزْل‌ (مفردات‌قرآن)

هَزْل‌ (به فتح‌ هاء و سکون زاء) از واژگان قرآن کریم به معنای لاغر شدن است.
این واژه فقط یک‌بار در کلام الله آمده است.

هَزْل‌ به معنای لاغر شدن است.
راغب گوید: هزل هر کلام بی‌فایده است. تشبیه شده به لاغری.

به موردی از هَزْل‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ - وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ‌)
«این قرآن کلامی قاطع است و شوخی نیست.»

طبرسی آن‌را لعب گفته است.

به موردی که در نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در وصف دنیا فرموده: «جِدُّهَا هَزْلٌ‌»
«جدّی آن شوخی است.»

این واژه فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۵۵.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۱.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۹۸.
۴.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۱.
۵.	↑ طارق/سوره۸۶، آیه۱۴.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۳۳.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۶۱.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۳.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۶.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۱.
۱۱.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۶، خطبه ۱۹۱.
۱۲.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۵۹، خطبه ۱۸۶.
۱۳.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۸۵، خطبه ۱۹۱.
۱۴.	↑ طارق/سوره۸۶، آیه۱۴.