هز (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَزُّ (به فتحهاء و زاء مشدده مضموم) از
واژگان قرآن کریم به معنای تکان دادن و حرکت دادن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:
اِهْتِزَاز (بر وزن افتعال؛ به کسر همزه و سکونهاء و کسر تاء و فتح زاء) به معنای تکان خوردن.
هَزُّ به معنای تکان دادن و حرکت دادن است. «هَزَّتِ الرّیحُ الاغْصانَ» یعنی باد شاخهها را تکان داد.
(وَ هُزِّی اِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا) «تنه
نخل را تکان ده خرمای تازه به سوی تو میافکند.»
راغب آنرا تکان شدید گفته.
(وَاَنۡ اَلۡقِ عَصَاکَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهۡتَزُّ) (هنگامی که عصا را افکند و دید همچون ماری با سرعت حرکت میکند.)
اِهْتِزَاز (بر وزن افتعال؛ به کسر همزه و سکونهاء و کسر تاء و فتح زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای تکان خوردن است.
(فَاِذا اَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ) «چون
باران را بر زمین نازل کنیم تکان میخورد و بالا میآید.»
(وَ اَلْقِ عَصاکَ فَلَمَّا رَآها تَهْتَزُّ کَاَنَّها جَانٌّ وَلَّی مُدْبِراً) «و اینکه عصایت را بیانداز و چون انداخت، دید عصا حرکت میکند گوئی ماری است
موسی از آن رو به فرار گذاشت.»
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هز»، ج۷، ص۱۵۴.