هَذْب (به فتح هاء و سکون ذال) از واژگان نهج البلاغه به معنای قطع كردن، پاک كردن، خالص كردن، و امتحان كردن است. یک مورد از اين مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.
«بدانيد بندگانی كه علم خدا به امانت نزد آن‌ها گذاشته است مانند بذر خالص شده‌اند كه تصفيه شده و به زمین كاشته مى‌شود، تصفيه شدن او را از ديگران ممتاز كرده و امتحان او را پاک نموده است.»
