هدج (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَدَجَ (به فتح هاء و دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای رفتن مانند رفتن
پیر، رفتن با لرزش
پا است.
یک مورد از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَدَجَ:
به معنای رفتن مانند رفتن پير، رفتن با لرزش پا است.
موردی که در «
نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
درباره
بیعت خويش فرموده:
«وَ بَلَغَ مِنْ سُرورِ النّاسِ بِبَيْعَتِهِمْ إِيّايَ أَنِ ابْتَهَجَ بِها الصَّغيرُ وَ هَدَجَ إِلَيْها الْكَبيرُ وَ تَحامَلَ نَحْوَها الْعَليلُ وَ حَسَرَتْ إِلَيْها الْكِعابُ.» «شادى مردم براى بيعت من به جایى رسيد كه كوچک‌ها شادمان شدند و بزرگ‌ها و پيران لرزان لرزان به طرف آن رفتند، و بيماران با تحمل فشار و دختران جوان سر برهنه براى آن دويدند.»
(شرح‌های خطبه:
)
یک مورد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هدج»، ج۲، ص۱۰۹۱.
