هتک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَتْک (به فتح هاء و سکون تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پاره كردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در جاهایی از
نهج البلاغه از این واژه استفاده نموده است.
هَتْک به معنای پاره کردن به کار رفته است. «هتک الستر و غیره: خرقه» هتک
خدا بنده را، رسوا کردن بنده است.
مواردی از هتک در «
نهج البلاغه» آمده است که می‌فرماید:
«وَلاَ تَهْتِكُوا أَسْتَارَكُمْ عِنْدَ مَنْ يَعْلَمُ أَسْرَارَكُم» «پرده‌های خود ندرید نزد خدائی که اسرار شما را می‌داند.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره انسان مرده فرموده:
«وَقَدْ غُودِرَ فِي مَحَلَّةِ الاَْمُوَاتِ رَهِيناً... قَدْ هَتَكَتِ الْهَوَامُّ جِلْدَتَهُ، وَأَبْلَتِ النَّوَاهِكُ جِدَّتَهُ» «در
قبرستان گرو گذاشته شده... حشرات سمّ‌دار پوست او پاره کرده و پوسانیده عقوبت کنندگان تازگی او را»
(شرح‌های خطبه:
)
به
عمرو بن عاص درباره
معاویه نوشته:
«فَإِنَّكَ جَعَلْتَ دِينَكَ تَبْعاً لِدُنْيَا امْرِىء ظَاهِر غَيُّهُ، مَهْتُوك سِتْرُهُ» «تو دین خود را تابع دنیای کسی کرده‌ای که ضلالتش آشکار و پرده‌اش دریده شده است.»
(شرح‌های نامه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هتک»، ج۲، ص۱۰۸۶.
