هاویه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هاوِیَة (به فتح هاء و کسر واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای
آتش است.
هَاوِیَة به معنای آتش است.
(وَ اَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِینُهُ) «امّا آنکه وزنها و اعمالش خفیف شده است.»
(فَاُمُّهُ هاوِیَةٌ) «جایگاهش و محلّی که در آن آرام می‌گیرد هاویه است.»
طبرسی ذیل
(وَ النَّجْمِ اِذا هَوی) (
سوگند به
ستاره هنگامى كه افول مى‌كند.)
فرموده: آتش را از آن هاویه گفته‌اند که اهل
عذاب را از اعلی باسفلش ساقط می‌کند.
بنظر نگارنده شاید بدان جهت باشد که شخص را به
بدبختی و خذلان ساقط می‌کند یعنی هلاک و ذلیل می‌کند و آن در اصل «هاوِیَةٌ بِالانْسانِ فِی الْخِذْلانِ» است مثل
(تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکانٍ سَحِیقٍ) (و یا تندباد او را به جای دوردستی پرتاب می‌کند!)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هاویة»، ج۷، ص۱۷۲.
