نَفیر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفِير: (جَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفيراً) «نَفِير» اسم جمع، و به معناى گروهى از مردان است، بعضى گفته‌اند: جمع
«نَفْر» و در اصل از مادّه «
نَفر» (بر وزن عفو) به معناى كوچ كردن و به چيزى روى آوردن است، و به همين جهت، به جماعتى كه قدرت تحرک به سوى چيزى داشته باشند،
«نفير» گفته مى‌شود.
(ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا) (سپس شما را بار ديگر بر آنها چيره مى‌كنيم؛ و شما را به وسيله اموال و فرزندان كمک خواهيم كرد؛ و
نفرات شما را بيشتر از دشمن قرار مى‌دهيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
نفير به معناى
نفر و عدد رجال است، و زجاج در معناى آن گفته است: ممكن هم هست كه
نفير جمع
نفر باشد، هم چنان كه در جمع عبد ، عبيد و در جمع
ضأن (گوسفند)، ضئين و در جمع
معز (بز) معيز و در جمع
کلب (سگ) كليب هم مى‌گويند، و
نفر انسان و
نفر - با سكون- و
نفير و
نافرة به معناى گروهى است كه او را يارى مى‌كنند، و با او كوچ مى‌كنند
[۶] .
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَفیر»، ص۵۹۴.
