در زماننزول قرآن در منطقه حجاز به ویژه مکه که از مراکز مهم تجاری آن زمان بود، کاغذ (قرطاس) کم و بیش وجود داشت؛ ولی از کتابت قرآن روی کاغذ گزارشی نرسیده است و آیاتوحی الهی همانند دیگر مکتوبات عادی، روی هرچه قابلیت نگارش و تحریر داشت، نوشته می‌شد؛ مانند: ۱. اَدیم: پوست پیراسته و دباغی شده؛ ۲. اَضلاع: (جمع ضلع) استخوان دنده حیوانات؛ ۳. اَقتاب: چوب‌هایی که بر پشت شتر می‌نهادند؛ ۴. اَکتاف: (جمع کتف) استخوان کتف حیوانات؛ ۵. رقاع: (جمع رقعه ) پوست یا برگ پاره‌ای از درختان؛ ۶. عُسُب: (جمع عسیب ) شاخه‌های بی برگ خرما ؛ ۷. قضیم : پوست سپیدرنگ؛ ۸. حریر : پارچه ابریشمی؛ ۹. لخاف : (جمع لخافه) صفحه‌های نازک و سپید سنگ؛ ۱۰. لوح : صفحه پهنی از چوب، استخوان یا غیر آن؛ ۱۱. کُرناف : بیخ شاخه درخت خرما که پس از بریدن بر تنه باقی مانَد.
[۱]حجتی، محمد باقر، پژوهشی در تاریخ قرآن کریم، ص۲۱۴-۲۱۸.
[۲]زنجانی، ابو عبدالله بن نصر الله، تاریخ القرآن، ص۹۷-۹۸.
[۳]قبیسی، محمد، تدوین القرآن الکریم الوثیقة الاولی فی الاسلام، ص۱۶.
