نَمَط (به فتح نون و میم) از واژگان نهج البلاغه به معنای نوعى از بساط و نيز به معنى طريقه، مذهب، جماعت و نوع است. این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
حضرت علی (علیهالسلام) به خوارج فرموده: دو گروه درباره من هلاک مىشوند، دوست دارنده مفرطى كه دوستى او را به غير حق (غلوّ) مىكشد و دشمن دارنده مفرطى كه عداوت او را به غير حق مىبرد: «خَيْرُ النّاسِ فيَّ حالاً الَّنمَطُ الاَْوْسَطُ فَالْزَمُوهُ»