نقد مقتل الحسین مقرم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کتاب مقتل الحسین علیه‌السّلام اثر سید عبدالرزاق موسوی
مقرم می‌باشد که در آن به گوشه ای از وقایع
عاشورا اشاره شده است.
سید عبدالرزاق موسوی مقرم (۱۳۹۱ ق) از دیگر مقتل نویسان
قرن چهاردهم می‌باشد که کتاب مقتل الحسین (علیه‌السّلام) را به
زبان عربی در چهار بخش نگاشته است.
از جمله مباحث بخش اول _که تنها بخش تحلیلی کتاب است_ می‌توان به این موارد اشاره کرد: لعن بر یزید، علم
امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت خود و عدم منافات آن با آیه تهلکه، پیروز شدن آن حضرت، بقای
شریعت به وجود او،
گریه بر او و
سجده بر تربت وی، علت آنکه حضرت، زنان و فرزندانش را همراه خود به
کربلا برد.
در بخش دوم به حوادثی از جمله
مرگ معاویه و بیعت خواهی یزید از امام حسین (علیه‌السّلام)، خروج آن حضرت از مدینه و اقامت در مکه، اعزام
مسلم به کوفه و قیام وی، خروج آن حضرت از
مکه و حرکت به سوی کوفه و منازل و حوادث بین راه تا رسیدن به کربلا و حوادث روزهای اقامت در
کربلا و نیز شب عاشورا، پرداخته شده است.
بخش سوم به حوادث روز عاشورا و مبارزه و نبرد اصحاب امام حسین (علیه‌السّلام) و
بنی هاشم و در نهایت مبارزه و شهادت حضرت و غارت لباس امام (علیه‌السّلام) اختصاص داده شده است.
بخش چهارم، به حوادث پس از شهادت امام (علیه‌السّلام) اختصاص دارد؛ از جمله برخی از حوادث خارق العاده، غارت خیمه گاه، اسب تاختن بر بدن مطهر امام (علیه‌السّلام)، فرستادن سرهای شهدا به
کوفه، حرکت اسرا به سوی کوفه، خطبه‌های
اهل بیت (علیه‌السّلام) در کوفه، دفن پیکر امام (علیه‌السّلام)، اسرا در دارالاماره کوفه تا رفتن اهل بیت (علیه‌السّلام) به شام و حوادث بین راه، حوادث شام و دربار یزید تا بازگشت اهل بیت (علیه‌السّلام) از شام و حضور آنان در اربعین شهادت حضرت در کربلا و سرانجام بازگشت آنان به
مدینه.
با اینکه این کتاب از نظر ارائه بحث و ترتیب حوادث، از آثاری است که در چند دهه اخیر، مورد توجه و اعتنای محافل و مجالس وعظ و روضه خوانی قرار گرفته است، ولی مانند بسیاری از آثار دیگر این قرن _هرچند کمتر_ از آفت اعتماد به گزارش‌های ضعیف و نامعتبر مصون نمانده است؛ چنان که گزارش‌هایی همانند انتساب یک نیایش به امام حسین (علیه‌السّلام) در هنگام شهادت،
انتساب تعبیر الظلیمة الظلیمة، من امة قتلت ابن بنت نبیها» به اسب امام حسین (علیه‌السّلام) از زبان
امام باقر (علیه‌السّلام)،
گزارش فریاد و ناله شیر در کنار بدن مطهر امام،
بر روی دست قرار دادن بدن امام (علیه‌السّلام) توسط
حضرت زینب و نسبت دادن این سخن: «الهی تقبل منا هذا القربان» به حضرت زینب هنگام عبور اسرا از کنار اجساد شهدا،
و جریان نان و خرما و گردو دادن کوفیان به کودکان اهل بیت (علیه‌السّلام)
از گزارش‌های ضعیف و نامعتبر این اثر است. این کتاب نخستین بار به کوشش محقق گرانمایه عزیزالله عطاردی با عنوان «چهره خونین حسین سیدالشهدا (علیه‌السّلام) یا داستان کربلا» در
سال ۱۳۵۱ شمسی به فارسی ترجمه و چاپ شده است و بار دیگر، با عنوان «سالار کربلا حسین بن علی (علیه‌السّلام)» به قلم مرتضی فهیم کرمانی و بار سوم با عنوان «مقتل
مقرم یا روز واقعه» توسط محمدمهدی عزیزاللهی کرمانی، ترجمه و چاپ شده است.
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۴۳_۱۴۵.
