نقاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقاء (به فتح نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نظافت، نكویى و خلوص است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه،
تَنْقِيه (به فتح تاء، سکون نون و کسر قاف) به معنای تنظيف و غيره است. این کلمه شش بار در نهج البلاغه آمده است.
نَقاء:
به معنای نظافت، نكویى و خلوص است. از مشتقات این کلمه،
تَنْقِيه به معنای تنظيف و غيره است.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) درباره شتران
زکات فرموده:
«حَتَّى تَأْتِيَنا بِإِذْنِ اللهِ بُدَّناً مُنْقِيات، غَيْرَ مُتْعَبات وَ لاَ مَجْهُودات» (تا هنگامى كه به ما مى‌رسند- به اذن خدا- فربه و سرحال باشند، نه خسته و كوفته.)
(شرح‌های نامه:
) «بدن» به ضم اول و فتح دال مشدّد جمع «بادن» به معنى فربه است «منقيات» اسم فاعل است از
«انقى الابل» يعنى شتر فربه شد.
این کلمه شش بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نقاء»، ج۲، ص۱۰۶۲.
