در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «نعمة»، «آلاء» و آياتى كه با قرينه بر نعمت دلالت دارد، مثل آياتى كه در آن شكر نعمت و يا كفران نعمت آمده، استفاده شده است.
و ضمن نقل کلام شیخ بهائی مبنی بر اینکه نعمت‌های الهی دو گونه‌اند: دنیوی و اخروی، بر این باور است که این نعمت‌ها بهره متوسطان است، اما مهم‌ترین نعمت‌های الهی نعمت معرفت به ذات، توحید ذاتی و معرفت اسمای الهی است.
همچنین ایشان نعمت معرفت اسم اعظم که مقام احدیت جمع است و نتیجه این معرفت بهشت اسماء می‌باشد، از نعمت‌های بزرگ الهی می‌داند و در مرتبه بعد نعمت معرفت افعالی است که آن نیز شعبه‌ای غیرمتناهی دارد که مقام فیض مقدس و ولایت مطلقه است و نتیجه آن بهشت افعالی است که از تجلیات و نعمت‌های الهی بر قلب سالک است.
امام خمینی میان اسماء الهی و نعمت‌های غیر قابل شمارش رابطه برقرار کرده و معتقد است سالک پس از ریاضات و مجاهدات و دوام تذکر و عشق به حضور و خلوت و تضرع و انقطاع تام، از مرتبه اطمینان و عرفان به مرتبه شهود و عیان می‌رسد و حق به تجلی فعلی، مناسب با قلبش به سرّ قلب تجلی می‌کند کم‌کم نعمت‌های تجلیات اسمایی در قلب او بروز می‌کند و خود مظهر جمیع اسماء الهی می‌شود.
به باور ایشان در ترکیب اسمائی قلب انسان که قابل این تجلیات است، خود مظهر جمیع اسماء است و به اعتبار مظهریت هر یک، جمعاً و تفریقا، تجلیات مختلف می‌شود و این اعداد باید گفت از حوصله احصاء خارج است البته این بی‌شمار بود به سبب تناکح اسماء می‌باشد اگر چه اصول و امهات این اسماء محدود و متناهی است.
