• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نطح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قاموس قرآن (جلد ۷)

نَطْح‌ (به فتح نون و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای شاخ زدن است. این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.


نَطْح‌:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۷۷.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۱.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۲۰.    
شاخ زدن است. در قاموس گوید: «نَطَحَهُ‌: اصابه بقرنه»؛ «تَنَاطَحَ‌ الکبشان» دو قوچ همدیگر را با شاخ زدند.
[۴] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۵۳.    


(حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ... وَ الْمُتَرَدِّیَةُ وَ النَّطِیحَةُ)
[۵] مائده/سوره۵، آیه۳.    
نَطیح و نَطیحه حیوانی است که با شاخ زدن مرده باشد، یعنی: «بر شما حرام شده میته، خون، گوشت خوک، حیوانی که از بلندی افتاده و مرده و حیوانی که با شاخ زدن مرده است». مردم جاهلیّت آنها را حلال دانسته و می‌خوردند.
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۶۵.    
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۶۸.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۴۳.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۹۹.    


این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۷۷.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۱.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۲۰.    
۴. ↑ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۵۳.    
۵. ↑ مائده/سوره۵، آیه۳.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۶۵.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۶۸.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۴۳.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۹۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نطح"، ج۷، ص۷۷.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره مائده
جعبه ابزار