نِضْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِضْو (به کسر نون و سکون ضاد) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شتر لاغر است.
نِضْو:
(مثل جسر) به معنای شتر لاغر است.
چنان‌كه حضرت علی (علیه‌السلام) در ملامت ياران فرموده:
«دَعَوْتُكُمْ إِلَى نَصْرِ إِخْوانِكُمْ فَجَرْجَرْتُمْ جَرْجَرَةَ الْجَمَلِ الاَْسَرِّ، وَ تَثاقَلْتُمْ تَثاقُلَ الْنِّضْوِ الاَْدْبَرِ» «شما را به يارى برادرانتان خواندم، ناله كرديد مانند ناله شتر مريض و سنگينى كرديد مانند سنگينى شتر لاغر و زخمى.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت درباره اموات فرموده:
«ثُمَّ أُلْقِيَ عَلَى الاَْعَوادِ رَجِيعَ وَصِب، وَ نِضْوَ سَقَم» «يعنى انداخته شد بر روى چوب‌ها (تابوت) در حالی كه خسته شده زحمت و لاغر شده درد و بيمارى بود.»
«رجيع» حيوانى كه از اين سفر و آن سفر برگشته و خسته شده است. (شرح‌های خطبه:
)
در موقع جنگ در دعا فرمود:
«اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ، وَ مُدَّتِ الاَْعْناقُ... وَ أُنْضِيَتِ الاَْبْدانُ» «
پروردگارا قلب‌ها به تو پيوسته و گردن‌ها به سوى تو كشيده شده و بدن‌ها براى تو لاغر و ضعيف گشته است.»
(شرح‌های نامه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نضو»، ج۲، ص۱۰۴۶.
