نَصوح (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَصوح: (تَوْبَةً نَّصُوحاً عَسَى) «نَصوح» از مادّه «
نصح» (بر وزن صلح) در اصل، به معناى خيرخواهى خالصانه است.
بعضى تصور مى‌كنند
«نصوح» نام شخص خاصى بوده است و در اين زمينه داستان مفصلى به عنوان
توبه نصوح نقل كرده‌اند، ولى بايد توجّه داشت نصوح اسم كسى نيست، بلكه معناى وصفى دارد، هر چند آن داستان معروف، ممكن است صحت داشته باشد.
(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَ اغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) (اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به سوى خدا
توبه كنيد، توبه‌اى خالص؛ اميد است با اين كار پروردگارتان گناهانتان را ببخشدو شما را در باغهايى بهشتى كه نهرها از پاى درختانش جارى است وارد كند، در آن روزى كه خداوند پيامبر و كسانى را كه با او ايمان آوردند خوار نمى‌كند؛ اين در حالى است كه نورشان پيشاپيش آنان و از سوى راستشان در حركت است، و مى‌گويند: پروردگارا! نورِ ما را كامل كن و ما راببخش كه تو بر هرچيز توانايى.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نصوح از ماده نصح است كه به معناى جستجو از بهترين عمل و بهترين گفتارى است كه صاحبش را بهتر و بيشتر سود ببخشد، و اين كلمه معنايى ديگر نيز دارد، و آن عبارت است از
اخلاص، وقتى مى‌گويى: نصحت له الود معنايش اين است كه من دوستى را با او به حد خلوص رساندم، و اين معنايى است كه
راغب براى اين كلمه كرده
و بنا بر گفته وى، توبه نصوح مى‌تواند عبارت باشد از توبه‌اى كه صاحبش را از برگشتن به طرف گناه باز بدارد، و يا توبه‌اى كه بنده را براى رجوع از گناه خالص سازد، و در نتيجه، ديگر به آن عملى كه از آن توبه كرده بر نگردد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَصوح»، ص۵۸۸.
