نزاهت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیراستن
هجو و
ذمّ از الفاظ
فحش را نزاهت گویند.
«نزاهت» از اسلوب بدیعی
قرآن و به معنای پاکیزگی، مبرّا بودن از امر بد و ناشایست، و در
علم بدیع ، سخن هجوی است که از الفاظ زشت، پیراسته باشد؛
مانند: «وَاِذَا دُعُوا اِلَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ
لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ اِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ»
سپس می‌فرماید: «اَفِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ اَمِ ارْتَابُوا اَمْ یَخَافُونَ اَن یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ اُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛
"و چون به سوی خدا و
پیامبر او خوانده شوند تا میان آنان
داوری کند بناگاه دسته‌ای از آنها روی برمی تابند…
آیا در دل هایشان
بیماری است یا
شک دارند یا از آن می‌ترسند که خدا و فرستاده اش بر آنان
ستم ورزند
[۱] بلکه خودشان ستمکارند".
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «نزاهت».
