نَخَر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَخَر (به فتح نون و خاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای پوسیدن و متلاشی شدن است.
نخر و مشتقّات آن به معنی مدّ صوت، سوراخ بینی و غیره نیز آمده است.
در
قرآن مجید فقط یک بار و آن‌هم در معنای پوسیدن و متلاشی شدن به کار رفته است.
نَخَر (بر وزن فرس) به معنای پوسیدن و متلاشی شدن است.
«نَخِرَ العَظْمُ و العُودُ نَخرا: بلی و تفتّت» نَاخِر به معنی پوسیده پراکنده است.
به مواردی از
نَخَر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یَقُولُونَ اَ اِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحافِرَةِ. اَ اِذا کُنَّا عِظاماً نَخِرَةً) (مى‌گويند: آيا ما به زندگى مجدد باز مى‌گرديم؟! • آيا هنگامى كه استخوان‌هاى پوسيده‌اى شديم ممكن است زنده شويم؟!)
نخره جمع نخر (به فتح نون و کسر خاء) است و آن مثل ناخر به معنی پوسیده و پراکنده است.
منکرین
معاد می‌گویند آیا ما به زندگی اوّل بر خواهیم گشت؟ آیا آن‌گاه که استخوان‌های پوسیده و پراکنده شدیم زنده خواهیم شد؟!.
در قرآن مجید فقط یک بار و آن‌هم در معنای پوسیدن و متلاشی شدن به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نخر»، ج۷، ص۳۷.
