|
| ||||||||||||||||||||||||
نجدة بن عامر حروری، از قبیله بکر بن وائل و رئیس خوارج نجدیه بود. او قدرت و حکومت خود را بر بحرین، عمان و یمن گستراند و سرانجام به سال ۶۹ قمری به دست یاران عبدالله بن قیس، کشته شد. نجدة بن عامر یا عویمر، از بنی‌حنیفه، تیره بکر بن وائل و رئیس خوارج نجدیه بود و پیروان او را نجدات می‌خوانند. او شورش‌هایی را در اسلام به راه‌انداخت. نجدة در میان خوارج، دارای آرا و نظریات ویژه‌ای است که از جمله آنها می‌توان به روا شمردن تقیه و معذور دانستن افراد جاهل اشاره کرد. پیروان نجده، بر این عقیده‌اند که مردم به هیچ وجه نیازمند امام و پیشوا نیستند و تنها به رعایت عدل و انصاف ملزم‌اند و در صورتی که جز به بودن امام، اقامه عدل و انصاف ممکن نباشد، آنان مجازند تا پیشوایی را از طریق شورا برگزینند. وی همفکر نافع بن ازرق بود، ولی از آرای او رویگردان و از وی جدا شد. در روزگار عبدالله بن زبیر، در یمامه حکومتی مستقل تشکیل داد و بر بحرین چیره شد و امیرالمؤمنین خوانده شد. او قدرت و حکومت خود را بر عمان، حضرموت و یمن گستراند. به دلایلی میان او و یارانش اختلاف پدید آمد، از جمله این که او از دارایی خود، دختری را که به اسارت درآمده بود برای عمرو بن عثمان بن عفان خرید. هم‌چنین او را به خیانت متهم کردند و این زمانی بود که عبدالملک بن مروان طی نامه‌ای از او خواسته بود که سر به فرمان عبدالملک نهد و به پاس این عمل، از او درگذرد و او را بر یمامه و نواحی اطراف آن بگمارد. اصحاب و یاران نجدة، به علت بروز اختلاف، او را رها کرده و از گرد وی پراکنده شدند و به عبدالله بن قیس، پیوستند و نجده به وسیله گروهی از یاران عبدالله بن قیس، در سال ۶۹ قمری کشته شد. عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۲۸. |
||||||||||||||||||||||||
