نبأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَبَأ (بر وزن شرف، به فتح نون و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خبری که دارای فائده بزرگ و مفید علم یا ظن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خلافت خود و درباره همسرش
حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) از این واژه استفاده نموده است.
نَبَأ خبری که دارای فائده بزرگ و مفید علم یا ظن است، به خبر نباء نگویند مگر آنکه دارای این سه امر باشد.
امام علی (علیه‌السلام) در
نهج البلاغه درباره نباء مواردی را فرموده است. درباره خلافت خود فرموده:
«وَاللهِ مَا كَتَمْتُ وَشْمَةً، وَلا كَذَبْتُ كِذْبَةً، وَلَقَدْ نُبِّئْتُ بِهذا المَقامِ وَهذَا اليَوْمِ.» (به خدا سوگند! هرگز حقيقتى را كتمان نكرده‌ام و هيچ‌گاه دروغى نگفته‌ام و از نخست مرا به وضعى كه امروز دارم خبر داده بودند.)
(شرح‌های خطبه:
)
درباره فاطمه (علیها‌السلام) خطاب به
قبر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:
«وَسَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا»یعنی «حتما دخترت به تو خبر خواهد داد از یکدست شدن امّتت بر
ستم بر او.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نباء»، ج۲، ص۱۰۰۵.
