• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نامه ۳۱ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



اخلاقية ، تربيتى ، تاريخية ، عقائدية ، سياسية ، علمية


وَ مِنْ وَصِيَّة لَهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ)
از وصیت های‌ آن حضرت است

لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ (عَلَيْهِمَاالسَّلامُ) كَتَبَها اِلَيْهِ بِحاضِرينَ مُنْصَرِفاً مِنْ صِفّينَ
به حضرت مجتبی‌ (علیه‌السّلام) (یا محمّد حنفیّه) که در سرزمین حاضرین به هنگام بازگشت از صفّین نوشته

۱. الانسان و حوادث الايّام

«مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ،»۱
از پدری‌ فانی‌،



«الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ،»۲
پذیرنده سختی‌ های‌ زمان،



«الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ،»۳
عمر پشت سر گذاشته،



«الْمُسْتَسْلِمِ لِلدَّهْرِ،»۴
تسلیم به روزگار،



«الذَّامِ لِلدُّنْیَا،»۵
نکوهش کننده دنیا،



«السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَی،»۶
ساکن سرای‌ اموات،



«وَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً۷
سفرکننده از آن در فردا،



«إِلَى الْمَوْلُودِ الْمُؤَمِّلِ مَا لَا یُدْرَکُ،»۸
به فرزند آرزومند به آنچه به دست نمی‌ آید،



«السَّالِکِ سَبِیلَ مَنْ قَدْ هَلَکَ،»۹
سالک راه تباه شدگان،



«غَرَضِ الْأَسْقَامِ،»۱۰
هدف امراض،



«وَ رَهِینَةِ الْأَیَّامِ،»۱۱
گروگان ایّام،



«وَ رَمِیَّةِ الْمَصَائِبِ،»۱۲
نشانه تیرهای‌ مصائب،



«وَ عَبْدِ الدُّنْیَا،»۱۳
بنده دنیا،



«وَ تَاجِرِ الْغُرُورِ،»۱۴
تاجر غرور،



«وَ غَرِیمِ الْمَنَایَا،»۱۵
مدیون مرگ،



«وَ أَسِیرِ الْمَوْتِ،»۱۶
اسیر مردن،



«وَ حَلِیفِ الْهُمُومِ،»۱۷
همراه غصّه ها،



«وَ قَرِینِ الْأَحْزَانِ،»۱۸
همنشین اندوهها،



«وَ نُصُبِ الاْفَاتِ،»۱۹
هدف آسیبها،



«وَ صَرِیعِ الشَّهَوَاتِ،»۲۰
زمین خورده شهوات،



«وَ خَلِیفَةِ الْأَمْوَاتِ۲۱
و جانشین مــردگــان.



«أَمَّا بَعْدُ،»۲۲
اما بعد،



«فَإِنَّ فِيَما تَبَیَّنْتُ مِنْ إِدْبَارِ الدُّنْیَا عَنِّي،»۲۳
آنچه بر من معلوم شد از روی‌ گرداندن دنیا از من،



«وَ جُمُوحِ الدَّهْرِ عَلَيَّ،»۲۴
و سرکشی‌ روزگار بر من،



«وَ إِقْبَالِ الاْخِرَةِ إِلَيَّ،»۲۵
و روی‌ آوردن آخرت به من،



«مَا یَزَعُنِی عَنْ ذِکْرِ مَنْ سِوَایَ، وَ الْإِهْتَِمامِ بِمَا وَرَائِی،»۲۶
مرا از توجه به غیر خود و کوشش برای‌ آنچه از من باقی‌ می‌ ماند و مرا سودی‌ ندارد بازمی‌ دارد،



«غَیْرَ أَنِّي حَيْثُ تَفَرَّدَ بِي دُونَ هُمُومِ النَّاسِ هَمُّ نَفْسِی،»۲۷
جز آنکه چون از تمام اندیشه ها جز اندیشه نسبت به خود به یک سو شدم،



«فَصَدَفَنِی رَأْیِی،»۲۸
و رأیم مرا تصدیق کرد،



«وَ صَرَفَنِی عَنْ هَوَایَ،»۲۹
و از هوای‌ نفسم بازگرداند،



«وَ صَرَّحَ لِي مَحْضُ أَمْرِی،»۳۰
و حقیقت کار برایم روشن شد،



«فَأَفْضَی بِي إِلَى جِدٍّ لَا یَکُونُ فِيهِ لَعِبٌ،»۳۱
این کار مرا به کوششی‌ جدّی‌ واداشت که در آن بازیگری‌ نیست،



«وَ صِدْق لَا یَشُوبُهُ کَذِبٌ (کدر).»۳۲
و به صدقی‌ که دروغ را به آن راهی‌ نمی‌ باشد.



«وَ وَجَدْتُکَ بَعْضِی،»۳۳
من تو را پاره ای‌ از خود،



«بَلْ وَجَدْتُکَ كُلِّي،»۳۴
بلکه تمام وجود خود یافتم،



«حَتَّى كَأَنَّ شَیْئاً لَوْ أَصَابَکَ أَصَابَنِی،»۳۵
چنانکه اگر رنجی‌ به تو رسد به من رسیده،



«وَ كَأَنَّ الْمَوْتَ لَوْ أَتَاکَ أَتَانِی،»۳۶
و اگر مرگت رسد مرگ من رسیده،



«فَعَنَانِی مِنْ أَمْرِکَ مَا یَعْنِینِی مِنْ أَمْرِ نَفْسِی،»۳۷
روی‌ این حساب کار تو مرا مانند کار خودم به فکر و چاره اندیشی‌ واداشته،



«فَکَتَبْتُ إِلَيْكَ کِتَابِی»۳۸
به همین خاطر این نامه را برای‌ تو نوشتم



«مُسْتَظْهِراً بِهِ إِنْ أَنَا بَقِیْتُ لَكَ أَوْ فَنِیتُ۳۹
تا برای‌ تو پشتوانه ای‌ باشد خواه من زنده باشم یا مرده.

۲. مراحل التَّربية

«فَإِنِّي أُوصِیکَ بِتَقْوَی اللهِ ـ أَيْ بُنَیَّ ـ»۴۰
پسرم! تو را سفارش می‌ کنم به تقوای‌ الهی‌،



«وَ لُزُومِ أَمْرِهِ،»۴۱
و ملازمت امرش،



«وَ عِمَارَةِ قَلْبِکَ بِذِکْرِهِ،»۴۲
و آباد کردن دل به یادش،



«وَ الْإِعْتِصَامِ بِحَبْلِهِ۴۳
و چنگ زدن به ریسمانش;



«وَ أَيُّ سَبَب أَوْثَقُ مِنْ سَبَب بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللهِ»۴۴
و کدام رشته محکم تر از رشته بین تو و خداوند است



«إِنْ أَنْتَ أَخَذْتَ بِهِ؟!»۴۵
اگر به آن چنـگ زنی‌؟!



«أَحْیِ قَلْبَکَ بِآلْمَوْعِظَةِ،»۴۶
دلت را با موعظه زنده کن،



«وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَةِ،»۴۷
و با بی‌ رغبتی‌ به دنیا بمیران،



«وَ قَوِّهِ بِالْیَقِینِ،»۴۸
آن را با یقین قوی‌ کن



«وَ نَوِّرْهُ بِالْحِکْمَةِ،»۴۹
و با حکمت نورانی‌ نما،



«وَ ذَلِّلْهُ بِذِکْرِ الْمَوْتِ،»۵۰
و با یاد مرگ فروتن و خوار کن،



«وَ قَرِّرْهُ بِالْفَنَاءِ،»۵۱
و به اقرار به فانی‌ شدن همه چیز وادار،



«وَ بَصِّرْهُ فَجَائِعَ الدُّنْیَا،»۵۲
و به فجایع دنیا بینا گردان،



«وَ حَذِّرْهُ صَوْلَةَ الدَّهْرِ وَ فُحْشَ تَقَلُّبِ اللَّیَالِی وَ الْأَیَّامِ،»۵۳
و از صولت روزگار، و قبح دگرگونی‌ شبها و روزها برحذر دار،



«وَ اعْرِضْ عَلَيْهِ أَخْبَارَ الْمَاضِینَ،»۵۴
اخبار گذشتگان را به او ارائه کن،



«وَ ذَکِّرْهُ بِمَا أَصَابَ مَنْ کَانَ قَبْلَکَ مِنَ الْأَوَّلِینَ،»۵۵
آنچه را بر سر پیشینیان آمد به یادش آور،



«وَ سِرْ فِي دِیَارِهِمْ وَ آثَارِهِمْ،»۵۶
در شهرهای‌ آنان و در میان آثارشان سیاحت کن،



«فَانْظُرْ فِيَما فَعَلُوا وَ عَمَّا انْتَقَلُوا، وَ أَيْنَ حَلُّوا وَ نَزَلُوا۵۷
در آنچه انجام دادند و اینکه از کجا منتقل شدند و در کجا فرود آمدند و منزل کردند دقّت کن،



«فَإِنَّكَ تَجِدُهُمْ قَدِ انْتَقَلُوا عَنِ الْأَحِبَّةِ،»۵۸
می‌ یابی‌ که از کنار دوستان رفتند،



«وَ حَلُّوا دِیَارَ (دار) الْغُرْبَةِ،»۵۹
و به دیار غربت وارد شدند،



«وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَلِیل قَدْ صِرْتَ کَأَحَدِهِمْ۶۰
و گویی‌ تو هم به اندک زمانی‌ چون یکی‌ از آنان خواهی‌ شد.



«فَأَصْلِحْ مَثْوَاکَ،»۶۱
پس منزلگاه نهایی‌ ات را اصلاح کن،



«وَ لَا تَبِعْ آخِرَتَکَ بِدُنْیَاکَ۶۲
و آخرتت را با دنیا معامله مکن،



«وَ دَعِ الْقَوْلَ فِيَما لَا تَعْرِفُ،»۶۳
درباره آنچه علم نداری‌ سخن مگو،



«وَ الْخِطَابَ فِيَما لَمْ تُکَلَّفْ۶۴
و درباره وظیفه ای‌ که برعهده ات نیست حرفی‌ نزن.



«وَ أَمْسِکْ عَنْ طَرِیق إِذَا خِفْتَ ضَلَالَتَهُ،»۶۵
در راهی‌ که از گمراهی‌ در آن بترسی‌ قدم منه،



«فَإِنَّ الْکَفَّ عِنْدَ حَیْرَةِ الضَّلَالِ خَیْرٌ مِنْ رُکُوبِ الْأَهْوَالِ۶۶
زیرا حفظ خویش به هنگام سرگردانی‌ بهتر از این است که آدمی‌ خود را در امور خطرناک اندازد.

۳. الاخلاق الاجتماعيّة

«وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ تَکُنْ مِنْ أَهْلِهِ،»۶۷
امر به معروف کن تا اهل آن باشی‌،



«وَ أَنْکِرِ الْمُنْکَرَ بِیَدِکَ وَ لِسَانِکَ،»۶۸
با دست و زبان نهی‌ از منکر نما،



«وَ بَایِنْ مَنْ فَعَلَهُ بِجُهْدِکَ،»۶۹
و با کوششت از اهل منکر جدا شو.



«وَ جَاهِدْ فِي اللهِ حَقَّ جِهَادِهِ،»۷۰
در راه خدا جهاد کن جهدی‌ کامل،



«وَ لَا تَأْخُذْکَ فِي اللهِ لَوْمَةُ لَائِم۷۱
و ملامت ملامت کنندگان تو را از جهاد در راه خدا بازندارد.



«وَ خُضِ الْغَمَرَاتِ لِلْحَقِّ حَيْثُ کَانَ،»۷۲
به راه حق هر جا که باشد در مشکلات و سختی‌ ها فرو شو،



«وَ تَفَقَّهْ فِي الدِّینِ،»۷۳
در پی‌ فهم دین باش،



«وَ عَوِّدْ نَفْسَکَ التَّصَبُّرَ (الصّبر) عَلَى الْمَکْرُوهِ،»۷۴
خود را در امور ناخوشایند به صبر و مقاومت عادت ده،



«وَ نِعْمَ الْخُلُقُ التَّصَبُّرُ فِي الْحَقِّ۷۵
که صبر در راه حق اخلاق نیکویی‌ است.



«وَ أَلْجِئْ نَفْسَکَ فِي أُمُورِکَ كُلِّهَا إِلَى إِلهِکَ،»۷۶
وجودت را در همه امور به خدای‌ خود واگذار،



«فَإِنَّكَ تُلْجِئُهَا إِلَى کَهْف حَرِیز، وَ مَانِع عَزِیز۷۷
که در این صورت خود را به پناهگاهی‌ محکم، و نگاهبانی‌ قوی‌ وامی‌ گذاری‌.



«وَ أَخْلِصْ فِي الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّکَ،»۷۸
در مسألت از خداوند اخلاص پیشه کن،



«فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَانَ،»۷۹
که بخشیدن و نبخشیدن به دست اوست.



«وَ أَکْثِرِ الْإِسْتِخَارَةَ،»۸۰
از خدایت بسیار طلب خیر کن،



«وَ تَفَهَّمْ وَصِیَّتِی،»۸۱
و وصیّتم را بفهم،



«وَ لَا تَذْهَبَنَّ عَنْكَ صَفْحاً،»۸۲
و از آن روی‌ مگردان،



«فَإِنَّ خَیْرَ الْقَوْلِ مَا نَفَعَ۸۳
مسلّماً بهترین سخن سخنی‌ است که سود بخشد.



«وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَیْرَ فِي عِلْم لَا یَنْفَعُ،»۸۴
معلومت باد در دانشی‌ که سود نیست خیر نیست،



«وَ لَا یُنْتَفَعُ بِعِلْم لَا یَحِقُّ تَعَلُّمُهُ۸۵
و در علمی‌ که فرا گرفتنش سزاوار نیست بهره ای‌ نمی‌ باشد.

۴. المبادرة إلى تربية الاطفال

«أَيْ بُنَیَّ،»۸۶
پسرم!



«إِنِّي لَمَّا رَأَیْتَنِی قَدْ بَلَغْتُ سِنّاً،»۸۷
چون خود را سالخورده دیدم،



«وَ رَأَیْتُنِی أَزْدَادُ وَهْناً،»۸۸
و قوایم را رو به سستی‌ مشاهده کردم،



«بَادَرْتُ بِوَصِیَّتِی إِلَيْكَ، وَ أَوْرَدْتُ خِصَالا مِنْهَا قَبْلَ أَنْ یَعْجَلَ بِي أَجَلِی دُونَ أَنْ أُفْضِیَ إِلَيْكَ بِمَا فِي نَفْسِی،»۸۹
پیش از مرگ به وصیّتم به تو پیشدستی‌ نمودم، و در آن برنامه های‌ خوبی‌ ثبت کردم از خوف اینکه نتوانم آنچه در خاطر دارم به تو برسانم،



«أَوْ أَنْ أُنْقَصَ فِي رَأْیِی كَمَا نُقِصْتُ فِي جِسْمِی،»۹۰
یا نقصی‌ در اندیشه ام یابم چنانکه در بدنم یافته ام،



«أَوْ یَسْبِقَنِی إِلَيْكَ بَعْضُ غَلَبَاتِ الْهَوَی أَوْ فِتَنِ الدُّنْیَا،»۹۱
یا پیش از وصیت من پاره ای‌ از خواهشهای‌ نفسانی‌ بر تو چیره شود یا آفتهای‌ دنیا به تو هجوم آورد،



«فَتَکُونَ کَالصَّعْبِ النَّفُورِ۹۲
در نتیجه رمیده شوی‌ و فرمان نبری‌.



«وَ إِنَّمَا قَلْبُ الْحَدَثِ کَالْأَرْضِ الْخَالِیَةِ،»۹۳
قطعاً دل جوان همانند زمین خالی‌ است،



«مَا أُلْقِیَ فِيهَا مِنْ شَیْء قَبِلَتْهُ۹۴
هر بذری‌ در آن ریخته شود می‌ پذیرد.



«فَبَادَرْتُکَ بِالْأَدَبِ قَبْلَ أَنْ یَقْسُوَ قَلْبُکَ، وَ یَشْتَغِلَ لُبُّکَ،»۹۵
بنابراین پیش از آنکه دلت سخت شود، و مغزت گرفتار گردد اقدام به ادب آموزی‌ تو کردم،



«لِتَسْتَقْبِلَ بِجِدِّ رَأْیِکَ مِنَ الْأَمْرِ»۹۶
تا با عزمی‌ جدّی‌ به امورت روی‌ آوری‌،



«مَا قَدْ کَفَاکَ أَهْلُ التَّجَارِبِ بُغْیَتَهُ وَ تَجْرِبَتَهُ،»۹۷
اموری‌ که اهل تجربه مشقّت تجربه کردن آن را کشیده اند،



«فَتَکُونَ قَدْ کُفِیتَ مَؤُنَةَ الطَّلَبِ،»۹۸
و تو از زحمت طلب کفایت شده،



«وَ عُوفِیتَ مِنْ عِلَاجِ التَّجْرِبَةِ،»۹۹
و از تجربه دوباره آسوده گشته ای‌،



«فَأَتَاکَ مِنْ ذلِكَ مَا قَدْ کُنَّا نَأْتِیهِ،»۱۰۰
و آنچه ما در صدد تجربه آن بودیم به دست تو رسیده،



«وَ اسْتَبَانَ لَكَ مَا رُبَّمَا أَظْلَمَ عَلَيْنَا مِنْهُ.»۱۰۱
و قسمتی‌ از آنچه بر ما پوشیده مانده برای‌ تو روشن گردیده است.



«أَيْ بُنَیَّ،»۱۰۲
پسرم!



«إِنِّي وَ إِنْ لَمْ أَکُنْ عُمِّرْتُ عُمُرَ مَنْ کَانَ قَبْلِی،»۱۰۳
اگرچه من به اندازه مردمی‌ که پیش از من بوده اند عمر نکرده ام،



«فَقَدْ نَظَرْتُ فِي أَعْمَالِهِمْ،»۱۰۴
ولی‌ در کردارشان دقّت،



«وَ فَکَّرْتُ فِي أَخْبَارِهِمْ،»۱۰۵
و در اخبارشان فکر نموده،



«وَ سِرْتُ فِي آثَارِهِمْ۱۰۶
و در آثارشان سیاحت کرده ام،



«حَتَّى عُدْتُ کَأَحَدِهِمْ۱۰۷
تا جایی‌ که همانند یکی‌ از آنان شده ام،



«بَلْ كَأَنِّي بِمَا انْتَهَی إِلَيَّ مِنْ أُمُورِهِمْ قَدْ عُمِّرْتُ مَعَ أَوَّلِهِمْ إِلَى آخِرِهِمْ،»۱۰۸
بلکه گویی‌ از پی‌ آنچه که از وضع آنان به من رسیده عمرم را با اولین و آخرینشان گذرانیده ام،



«فَعَرَفْتُ صَفْوَ ذلِكَ مِنْ کَدَرِهِ، وَ نَفْعَهُ مِنْ ضَرَرِهِ،»۱۰۹
زلال اعمالشان را از تیرگی‌، و سود و زیان کردارشان را شناختم،



«فَاسْتَخْلَصْتُ لَكَ مِنْ كُلِّ أَمْر نَخِیلَهُ (جلیله)،»۱۱۰
از این رو از هر چیزی‌ پاکیزه و خالصش را برایت انتخاب کردم،



«وَ تَوَخَّیْتُ لَكَ جَمِیلَهُ،»۱۱۱
و از میان آن همه برنامه زیبایش را برایت برگزیدم،



«وَ صَرَفْتُ عَنْكَ مَجْهُولَهُ،»۱۱۲
و نامعلوم آن را از تو دور داشتم،



«وَ رَأَیْتُ حَيْثُ عَنَانِی مِنْ أَمْرِکَ مَا یَعْنِی الْوَالِدَ الشَّفِیقَ،»۱۱۳
چون به امورت همانند پدری‌ مهربان عنایت داشتم،



«وَ أَجْمَعْتُ عَلَيْهِ مِنْ أَدَبِکَ أَنْ یَکُونَ ذلِكَ»۱۱۴
و قصد ادب آموزی‌ تو را در خاطر می‌ گذراندم، مصلحت دیدم تو را با این روش تربیت کنم،



«وَ أَنْتَ مُقْبِلُ الْعُمُرِ»۱۱۵
چرا که در عنفوان جوانی‌،



«وَ مُقْتَبَلُ الدَّهْرِ،»۱۱۶
و در ابتدای‌ زندگی‌ هستی‌،



«ذُو نِیَّة سَلِیمَة،»۱۱۷
و تو را نیّتی‌ سالم،



«وَ نَفْس صَافِیَة،»۱۱۸
و باطنی‌ پاک است،

۵. أسلوب تربية الاطفال

«وَ أَنْ أَبْتَدِئَکَ بِتَعْلِیمِ کِتَابِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَأْوِیلِهِ،»۱۱۹
رأیم بر این شد که ابتدا کتاب خدا و تأویلش را به تو بیاموزم،



«وَ شَرَائِعِ الْإِسْلَامِ وَ أَحْکَامِهِ، وَ حَلَالِهِ وَ حَرَامِهِ،»۱۲۰
و قوانین و احکام اسلام حلال و حرامش را به تو تعلیم دهم،



«لَا أُجَاوِزُ ذلِكَ بِكَ إِلَى غَیْرِهِ۱۲۱
و به غیر آن توجه ننمایم.



«ثُمَّ أَشْفَقْتُ أَنْ یَلْتَبِسَ عَلَيْكَ مَا اخْتَلَفَ النَّاسُ فِيهِ مِنْ أَهْوَائِهِمْ وَ آرَائِهِمْ مِثْلَ الَّذِي الْتَبَسَ عَلَيْهِمْ،»۱۲۲
آن گاه ترسیدم که آنچه از خواهشهای‌ نادرست و آراء ناحق و باطل مردم را دچار اختلاف نمود تا کار بر آنان اشتباه شد بر تو نیز اشتباه شود،



«فَکَانَ إِحْكَامُ ذلِكَ عَلَى مَا کَرِهْتُ مِنْ تَنْبِیهِکَ لَهُ»۱۲۳
به همین خاطر واضح نمودن این جهت هر چند مورد پسندم نبود



«أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ إِسْلَامِکَ إِلَى أَمْر لَا آمَنُ عَلَيْكَ بِهِ الْهَلَکَةَ،»۱۲۴
پیش من بهتر است از اینکه تو را به برنامه ای‌ واگذارم که بر آن از هلاکتت ایمن نیستم.



«وَ رَجَوْتُ أَنْ یُوَفِّقَکَ اللهُ فِيهِ لِرُشْدِکَ،»۱۲۵
امیدوارم خداوند تو را در این برنامه به راه رشد موفق بدارد،



«وَ أَنْ یَهْدِیَکَ لِقَصْدِکَ،»۱۲۶
و به راه راست راهنمایی‌ کند،



«فَعَهِدْتُ إِلَيْكَ وَصِیَّتِی هذِهِ.»۱۲۷
پس این وصیت را به تو نمودم.



«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ،»۱۲۸
پسرم! آگاه باش



«أَنَّ أَحَبَّ مَا أَنْتَ آخِذٌ بِهِ إِلَيَّ مِنْ وَصِیَّتِی تَقْوَی اللهِ،»۱۲۹
محبوبترین برنامه ای‌ که از وصیتم به آن چنگ می‌ زنی‌ تقوای‌ الهی‌،



«وَ الْإِقْتِصَارُ عَلَى مَا فَرَضَهُ اللهُ عَلَيْكَ،»۱۳۰
و اکتفا کردن به وظایفی‌ است که خداوند بر تو واجب نموده،



«وَ الْأَخْذُ بِمَا مَضَی عَلَيْهِ الْأَوَّلُونَ مِنْ آبَائِکَ، وَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِکَ۱۳۱
و رفتن به راهی‌ که پدرانت و شایستگان از خاندانت آن را طی‌ کرده اند،



«فَإِنَّهُمْ لَمْ یَدَعُوا أَنْ نَظَرُوا لاَِنْفُسِهِمْ كَمَا أَنْتَ نَاظِرٌ،»۱۳۲
زیرا آنان توجه به صلاح خود را وانگذاشتند چنانکه تو توجه می‌ کنی‌،



«وَ فَکَّرُوا كَمَا أَنْتَ مُفَکِّرٌ،»۱۳۳
و اندیشه در کار خود کردند همان گونه که تو اندیشه می‌ نمایی‌،



«ثُمَّ رَدَّهُمْ آخِرُ ذلِكَ إِلَى الْأَخْذِ بِمَا عَرَفُوا،»۱۳۴
سرانجام چنان شد که آنچه را دانستند عمل کردند،



«وَ الْإِمْسَاکِ عَمَّا لَمْ یُکَلَّفُوا،»۱۳۵
و از آنچه تکلیفشان نبود روی‌ گرداندند.



«فَإِنْ أَبَتْ نَفْسُکَ أَنْ تَقْبَلَ ذلِكَ دُونَ أَنْ تَعْلَمَ كَمَا عَلِمُوا فَلْیَکُنْ طَلَبُکَ ذلِكَ بَتَفَهُّم وَ تَعَلُّم،»۱۳۶
پس اگر نفس تو از قبول راه آنان بدون آنکه بداند چنانکه آنان دانستند بازایستاد پس باید خواسته تو نسبت به آن راه از روی‌ طلب فهم و کسب دانش باشد،



«لَا بِتَوَرُّطِ الشُّبُهَاتِ، وَ عُلَقِ (علوّ) الْخُصُومَاتِ۱۳۷
نه افتادن در شبهه ها و بالابردن بحثها و جدلها.



«وَ ابْدَأْ قَبْلَ نَظَرِکَ فِي ذلِكَ بِالْإِسْتِعَانَةِ بِإِلهِکَ،»۱۳۸
و پیش از قدم نهادن در راه فهم و دانش برای‌ شناخت آن راه از خداوند یاری‌ بخواه،



«وَ الرَّغْبَةِ إِلَيْهِ فِي تَوْفِیقِکَ،»۱۳۹
و برای‌ به دست آوردن توفیقْ روی‌ رغبت به جانب او کن،



«وَ تَرْکِ كُلِّ شَائِبَة أَوْلَجَتْکَ فِي شُبْهَة، أَوْ أَسْلَمَتْکَ إِلَى ضَلَالَة۱۴۰
و هرچه را که تو را به اشتباه اندازد، یا به گمراهی‌ کشاند رها ساز.



«فَإِنْ أَیْقَنْتَ أَنْ قَدْ صَفَا قَلْبُکَ فَخَشَعَ،»۱۴۱
و چون یقین کردی‌ که دلت روشنی‌ یافته و در پیشگاه حق خاضع شده،



«وَ تَمَّ رَأْیُکَ فَاجْتَمَعَ،»۱۴۲
و نظرت جمع و کامل گشته،



«وَ کَانَ هَمُّکَ فِي ذلِكَ هَمّاً وَاحِداً،»۱۴۳
و اندیشه ات در این زمینه از پریشانی‌ درآمده و یک اندیشه شده،



«فَانْظُرْ فِيَما فَسَّرْتُ لَكَ،»۱۴۴
آن گاه در آنچه برای‌ تو تفسیر می‌ کنم دقت کن.



«وَ إِنْ لَمْ یَجْتَمِعْ لَكَ مَا تُحِبُّ مِنْ نَفْسِکَ،»۱۴۵
و اگر آنچه را دوست داری‌ برایت فراهم نشد،



«وَ فَرَاغِ نَظَرِکَ وَ فِکْرِکَ،»۱۴۶
و به آسودگی‌ خاطر و فکر دست نیافتی‌،



«فَاعْلَمْ أَنَّكَ إِنَّمَا تَخْبِطُ الْعَشْوَاءَ،»۱۴۷
معلومت باد جادّه را همچون شتر شب کور طی‌ می‌ کنی‌،



«وَ تَتَوَرَّطُ الظَّلْمَاءَ۱۴۸
و به تاریکیها گام برمی‌ داری‌.



«وَ لَيْسَ طَالِبُ الدِّینِ مَنْ خَبَطَ أَوْ خَلَطَ،»۱۴۹
و کسی‌ که قدم به اشتباه برمی‌ دارد یا حق را از باطل تمیز نمی‌ دهد خواستار دین نیست،



«وَ الْإِمْسَاکُ عَنْ ذلِكَ أَمْثَلُ۱۵۰
و در چنین موقعیتی‌ حفظ خویشتن از پیمودن این گونه جاده ها عاقلانه تر و بهتر است.

۶. ضرورة التّوجه إلى المعنويّات

«فَتَفَهَّمْ یَابُنَیَّ وَصِیَّتِی،»۱۵۱
پسرم! وصیتم را بفهم،



«وَ اعْلَمْ أَنَّ مَالِکَ الْمَوْتِ هُوَ مَالِکُ الْحَیَاةِ،»۱۵۲
و بدان که مالک مرگ همان مالک حیات،



«وَ أَنَّ الْخَالِقَ هُوَ الْمُمِیتُ،»۱۵۳
و هستی‌ بخش همان میراننده،



«وَ أَنَّ الْمُفْنِیَ هُوَ الْمُعِیدُ،»۱۵۴
و فناکننده همان بازگرداننده،



«وَ أَنَّ الْمُبْتَلِیَ هُوَ الْمُعَافِی،»۱۵۵
و گرفتارکننده همان عافیت بخشنده است،



«وَ أَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ لِتَسْتَقِرَّ»۱۵۶
و مسلّماً دنیا برقرار نمی‌ ماند



«إِلاَّ عَلَى مَا جَعَلَهَا اللهُ عَلَيْهِ مِنَ النَّعْمَاءِ، وَ الْإِبْتِلَاءِ،»۱۵۷
مگر به همان نظامی‌ که خداوند آن را قرارداده از وضع نعمتها و بلاه ا،



«وَ الْجَزَاءِ فِي الْمَعَادِ،»۱۵۸
و پاداش روز جزا،



«أَوْ مَا شَاءَ مِمَّا لَا تَعْلَمُ۱۵۹
و آنچه او بخواهد و ما نمی‌ دانیم.



«فَإِنْ أَشْکَلَ عَلَيْكَ شَیْءٌ مِنْ ذلِكَ»۱۶۰
اگر در رابطه با جهان و نظاماتش از درک حکمت حادثه ای‌ درماندی‌



«فَاحْمِلْهُ عَلَى جَهَالَتِکَ،»۱۶۱
آن را به حساب جهالت خود بگذار،



«فَإِنَّكَ أَوَّلُ مَا خُلِقْتَ بِهِ جَاهِلا ثُمَّ عُلِّمْتَ،»۱۶۲
زیرا در ابتدای‌ کار نادانِ به امور آفریده شدی‌ سپس دانا گشتی‌،



«وَ مَا أَکْثَرَ مَا تَجْهَلُ مِنَ الْأَمْرِ (الأمور)،»۱۶۳
چه بسیار است اموری‌ که نمی‌ دانی‌



«وَ یَتَحَیَّرُ فِيهِ رَأْیُکَ،»۱۶۴
و اندیشه ات نسبت به آن سرگردان،



«وَ یَضِلُّ فِيهِ بَصَرُکَ»۱۶۵
و دیده ات از راه یافتن به آن ناتوان است،



«ثُمَّ تُبْصِرُهُ بَعْدَ ذلِكَ!»۱۶۶
اما پس از مدتی‌ به آن بینا می‌ شوی‌.



«فَاعْتَصِمْ بِالَّذِي خَلَقَکَ وَ رَزَقَکَ وَ سَوَّاکَ،»۱۶۷
پس به خداوندی‌ که تو را آفریده، و روزیت را عنایت کرده و اندامت را تعدیل نموده پناه ببر،



«وَ لْیَکُنْ لَهُ تَعَبُّدُکَ،»۱۶۸
باید بندگیت برای‌ او باشد،



«وَ إِلَيْهِ رَغْبَتُکَ،»۱۶۹
و رغبتت متوجه او گردد،



«وَ مِنْهُ شَفَقَتُکَ۱۷۰
و از او بیم داشته باشی‌.



«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ،»۱۷۱
پسرم! آگاه باش



«أَنَّ أَحَداً لَمْ یُنْبِئْ عَنِ اللهِ سُبْحانَهُ كَمَا أَنْبَأَ عَنْهُ الرَّسُولُ (صَلَّی‌اللّهُ‌عَلَیْهِ‌وَآلِهِ)،»۱۷۲
احدی‌ از وجود خداوند چنانکه پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) خبر داده



«فَارْضَ بِهِ رَائِداً،»۱۷۳
پس به پیشوایی‌ آن حضرت راضی‌ باش،



«وَ إِلَى النَّجَاةِ قَائِداً،»۱۷۴
و برای‌ رسیدن به منزل نجات رهبریش را بپذیر،



«فَإِنِّي لَمْ آلُکَ نَصِیحَةً۱۷۵
که من از نصیحت به تو کوتاهی‌ نکردم،



«وَ إِنَّكَ لَنْ تَبْلُغَ فِي النَّظَرِ لِنَفْسِکَ ـ وَ إِنِ اجْتَهَدْتَ ـ مَبْلَغَ نَظَرِی لَكَ.»۱۷۶
و تو در اندیشه ات نسبت به صلاح خود هرچند بکوشی‌ به میزان اندیشه ای‌ که من در باره تو دارم نخواهی‌ رسید.



«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ،»۱۷۷
پسرم! معلومت باد



«أَنَّهُ لَوْ کَانَ لِرَبِّکَ شَرِیکٌ لاََتَتْکَ رُسُلُهُ،»۱۷۸
اگر برای‌ پروردگارت شریکی‌ بود پیامبران آن شریک به سویت می‌ آمدند،



«وَ لَرَأَیْتَ آثَارَ مُلْکِهِ وَ سُلْطَانِهِ،»۱۷۹
و آثار مُلک و سلطنت او را دیده،



«وَ لَعَرَفْتَ أَفْعَالَهُ وَ صِفَاتِهِ،»۱۸۰
و به افعال و صفاتش آشنا می‌ شدی‌،



«وَ لكِنَّهُ إِلهٌ وَاحِدٌ كَمَا وَصَفَ نَفْسَهُ،»۱۸۱
اما او خدایی‌ یگانه است همان گونه که خود را وصف نموده،



«لَا یُضَادُّهُ فِي مُلْکِهِ أَحَدٌ،»۱۸۲
کسی‌ در حکمرانیش با او ضدیّت نمی‌ کند،



«وَ لَا یَزُولُ أَبَداً،»۱۸۳
هرگز از بین نمی‌ رود،



«وَ لَمْ یَزَلْ۱۸۴
و همیشه وجود داشته،



«أَوَّلٌ قَبْلَ الْأَشْیَاءِ بِلَا أَوَّلِیَّة،»۱۸۵
اوّل است پیش از همه اشیاء و او را اولیّتی‌ نیست،



«وَ آخِرٌ بَعْدَ الْأَشْیَاءِ بِلَا نِهَایَة۱۸۶
آخر است بعد از همه اشیاء و او را نهایتی‌ نمی‌ باشد،



«عَظُمَ عَنْ أَنْ تَثْبُتَ رُبُوبِیَّتُهُ بِإِحَاطَةِ قَلْب أَوْ بَصَر۱۸۷
بزرگتر از آن است که ربوبیّتش به احاطه دل و دیده ثابت گردد،



«فَإِذَا عَرَفْتَ ذلِكَ فَافْعَلْ كَمَا یَنْبَغِی لِمِثْلِکَ أَنْ یَفْعَلَهُ فِي صِغَرِ خَطَرِهِ، وَ قِلَّةِ مَقْدِرَتِهِ، وَ کَثْرَةِ عَجْزِهِ،»۱۸۸
چون به این حقیقت آگاه شدی‌ در بندگی‌ بکوش چنانکه شایسته مانند توست که کوچک منزلت و فقیر و کم قدرت و بسیار ضعیف است،



«وَ عَظِیمِ حَاجَتِهِ إِلَى رَبِّهِ، فِي طَلَبِ طَاعَتِهِ، وَ الْخَشْیَةِ مِنْ عُقُوبَتِهِ، وَ الشَّفَقَةِ مِنْ سُخْطِهِ،»۱۸۹
و در طلب طاعت، و در ترس از عقوبت، و بیمناکی‌ از خشم شدیداً، به پروردگار خود نیازمند است،



«فَإِنَّهُ لَمْ یَأْمُرْکَ إِلاَّ بِحَسَن،»۱۹۰
زیرا چنین پروردگاری‌ جز به خوبی‌ تو را فرمان نداده،



«وَ لَمْ یَنْهَکَ إِلاَّ عَنْ قَبِیح۱۹۱
و جز از زشتی‌ بازنداشته است.

۷. ضرورة طلب الآخرة

«يَا بُنَیَّ۱۹۲
پسرم!



«إِنِّي قَدْ أَنْبَأْتُکَ عَنِ الدُّنْیَا وَ حَالِهَا، وَ زَوَالِهَا وَ انْتِقَالِهَا،»۱۹۳
تو را از دنیا و وضع آن و از بین رفتن و دست به دست شدنش آگاه کردم،



«وَ أَنْبَأْتُکَ عَنِ الاْخِرَةِ وَ مَا أُعِدَّ لاَِهْلِهَا فِيهَا،»۱۹۴
و از آخرت و آنچه برای‌ اهلش در آنجا آماده شده خبر دادم،



«وَ ضَرَبْتُ لَكَ فِيهِمَا الْأَمْثَالَ،»۱۹۵
و برای‌ تو در رابطه با هر دو جهان مثلها زدم



«لِتَعْتَبِرَ بِهَا،»۱۹۶
تا به آنها پندگیری‌



«وَ تَحْذُوَ عَلَيْهَا.»۱۹۷
و بر اصول آن گام برداری‌.



«إِنَّمَا مَثَلُ مَنْ خَبَرَ الدُّنْیَا»۱۹۸
داستان آنان که دنیا را آزموده اند



«کَمَثَلِ قَوْم سَفْر نَبَا بِهِمْ مَنْزِلٌ جَدِیبٌ،»۱۹۹
داستان مسافرانی‌ است که درجایی‌ خراب وهمراه با قحطی‌ و تنگی‌ منزل گرفته اند



«فَأَمُّوا مَنْزِلا خَصِیباً وَ جَنَاباً مَرِیعاً۲۰۰
وعزم رفتن به منطقه ای‌ پرنعمت و لذت و محلّی‌ سرسبز و خرم نموده اند،



«فَاحْتَمَلُوا وَعْثَاءَ الطَّرِیقِ، وَ فِرَاقَ الصَّدِیقِ، وَ خُشُونَةَ السَّفَرِ، وَ جُشُوبَةَ الْمَطْعَمِ،»۲۰۱
رنج راه، و فراق یار، و سختی‌ سفر، و ناگواری‌ طعام را تحمل کرده،



«لِیَأْتُوا سَعَةَ دَارِهِمْ، وَ مَنْزِلَ قَرَارِهِمْ،»۲۰۲
تا به خانه فراخ، و منزلگاه امنشان درآیند،



«فَلَيْسَ یَجِدُونَ لِشَیْء مِنْ ذلِكَ أَلَماً،»۲۰۳
بنابراین از آن همه سختی‌ ها دردی‌ نمی‌ چشند،



«وَ لَا یَرَوْنَ نَفَقَةً فِيهِ مَغْرَماً۲۰۴
و خرج این سفر را خسارت نمی‌ بینند،



«وَ لَا شَیْءَ أَحَبُّ إِلَيْهِمْ مِمَّا قَرَّبَهُمْ مِنْ مَنْزِلِهِمْ وَ أَدْنَاهُمْ مِنْ مَحَلَّتِهِمْ۲۰۵
و چیزی‌ نزد آنان از آنچه وجودشان را به منزل همیشگی‌ و جاویدشان نزدیک کند محبوبتر نیست.



«وَ مَثَلُ مَنِ اغْتَرَّ بِهَا»۲۰۶
ومثل مردمی‌ که مغرور به دنیا شدند



«کَمَثَلِ قَوْم کَانُوا بِمَنْزِل خَصِیب،»۲۰۷
مثل مسافرانی‌ است که درمنزلی‌ آباد و پرنعمت بودند



«فَنَبَا بِهِمْ إِلَى مَنْزِل جَدِیب،»۲۰۸
و از آنجا به سوی‌ محلی‌ خشک و خراب و بی‌ آب و گیاه بارسفر بندند،



«فَلَيْسَ شَیْءٌ أَکْرَهَ إِلَيْهِمْ وَ لَا أَفْظَعَ عِنْدَهُمْ مِنْ مُفَارَقَةِ مَا کَانُوا فِيهِ، إِلَى مَا یَهْجُمُونَ عَلَيْهِ، وَ یَصِیرُونَ إِلَيْهِ.»۲۰۹
پس چیزی‌ نزد آنان ناخوشایندتر و سخت تر از جدایی‌ از آنچه درآن بودند و رسیدن به جایی‌ که به جانب آن روی‌ می‌ آورند و بدان جا می‌ رسند نیست.

۸. معايير سامية للعلاقات الاجتماعيّة

«يَا بُنَیَّ۲۱۰
پسرم!



«اجْعَلْ نَفْسَکَ مِیزَاناً فِيَما بَیْنَکَ وَ بَیْنَ غَیْرِکَ،»۲۱۱
خود را میزان بین خود و دیگران قرار بده،



«فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ،»۲۱۲
بنابراین آنچه برای‌ خود دوست داری‌ برای‌ دیگران هم دوست بدار،



«وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لَهَا،»۲۱۳
و هرچه برای‌ خود نمی‌ خواهی‌ برای‌ دیگران هم مخواه،



«وَ لَا تَظْلِمْ كَمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ،»۲۱۴
به کسی‌ ستم مکن چنانکه دوست داری‌ به تو ستم نشود،



«وَ أَحْسِنْ كَمَا تُحِبُّ أَنْ یُحْسَنَ إِلَيْكَ،»۲۱۵
و نیکی‌ کن چنانکه علاقه داری‌ به تو نیکی‌ شود،



«وَ اسْتَقْبِحْ مِنْ نَفْسِکَ مَا تَسْتَقْبِحُهُ مِنْ غَیْرِکَ،»۲۱۶
آنچه را از غیر خود زشت می‌ دانی‌ از خود نیز زشت بدان،



«وَ ارْضَ مِنَ النَّاسِ بِمَا تَرْضَاهُ لَهُمْ مِنْ نَفْسِکَ،»۲۱۷
از مردم برای‌ خود آن را راضی‌ باش که از خود برای‌ آنان راضی‌ هستی‌،



«وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ وَ إِنْ قَلَّ مَا تَعْلَمُ،»۲۱۸
هر آنچه را نمی‌ دانی‌ مگو اگرچه دانسته هایت اندک است،



«وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تُحِبُّ أَنْ یُقَالَ لَكَ.»۲۱۹
و آنچه را دوست نداری‌ درباره تو بگویند تو هم درباره دیگران مگوی‌.



«وَ اعْلَمْ أَنَّ الْإِعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَابِ،»۲۲۰
آگاه باش که خودپسندی‌ ضدّ صواب



«وَ آفَةُ الْأَلْبَابِ۲۲۱
و آفت خِرَدهاست.



«فَاسْعَ فِي کَدْحِکَ،»۲۲۲
پس کوششت را به نهایت برسان،



«وَ لَا تَکُنْ خَازِناً لِغَیْرِکَ،»۲۲۳
و در ا مور مادی‌ خزانه دار وارث مشو.



«وَ إِذَا أَنْتَ هُدِیتَ لِقَصْدِکَ فَکُنْ أَخْشَعَ مَا تَکُونُ لِرَبِّکَ۲۲۴
هرگاه به راه راست هدایت شدی‌ در برابر پروردگارت به شـدت فروتن باش.

۹. السعي في طلب الزّاد

«وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَکَ طَرِیقاً ذَا مَسَافَة بَعِیدَة،»۲۲۵
معلومت باد که در پیش رویت راهی‌ دراز



«وَ مَشَقَّة شَدِیدَة،»۲۲۶
همراه با مشقتی‌ سخت است،



«وَ أَنَّهُ لَا غِنَی بِكَ فِيهِ عَنْ حُسْنِ الْإِرْتِیَادِ، وَ قَدْرِ (قدّر) بَلَاغِکَ مِنَ الزَّادِ، مَعَ خِفَّةِ الظَّهْرِ،»۲۲۷
در این راه از طلب درست، و توشه به اندازه برداشتن و سبکباری‌ از گناه بی‌ نیاز نیستی‌;



«فَلَا تَحْمِلَنَّ عَلَى ظَهْرِکَ فَوْقَ طَاقَتِکَ،»۲۲۸
پس بیش از قدرتت بر خود بار مکن،



«فَیَکُونَ ثِقْلُ ذلِكَ وَبَالا عَلَيْكَ،»۲۲۹
که سنگینی‌ اش وزر و وبالت شود.



«وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ یَحْمِلُ لَكَ زَادَکَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ،»۲۳۰
اگر محتاجی‌ را یافتی‌ که قدرتِ بر دوش نهادن زاد و توشه ات را تا قیامت دارد



«فَیُوَافِیکَ بِهِ غَداً حَيْثُ تَحْتَاجُ إِلَيْهِ»۲۳۱
و در فردای‌ محشر که به آن توشه نیازمند شدی‌ در اختیارت بگذارد،



«فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِيَّاهُ،»۲۳۲
وجودش را غنیمت بدان و زاد و توشه ات را بر دوشش بگذار،



«وَ أَکْثِرْ مِنْ تَزْوِیدِهِ وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَيْهِ،»۲۳۳
و درحالی‌ که قدرت اضافه کردن زاد و توشه را بر دوشش داری‌ تا بتوانی‌ اضافه کن،



«فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ فَلَا تَجِدُهُ۲۳۴
چه بسا با از دست رفتن فرصت، چنین شخصی‌ را بجویی‌ و نیابی‌.



«وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَکَ فِي حَالِ غِنَاکَ،»۲۳۵
به روز داشتن دارایی‌ اگر کسی‌ از تو وام خواسـت وامـش ده



«لِیَجْعَلَ (يحصل) قَضَاءَهُ لَكَ فِي یَوْمِ عُسْرَتِکَ۲۳۶
تـا در روز تنگدسـتی‌ ات ادا کنـد.



«وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَکَ عَقَبَةً کَؤُوداً،»۲۳۷
آگاه باش که در پیش رویت گذرگاه سختی‌ است،



«الُْمخِفُّ فِيهَا أَحْسَنُ حَالا (أمرا) مِنَ الْمُثْقِلِ،»۲۳۸
آن که سبکبار است در آن گذرگاه حالی‌ بهتر از سنگین بار دارد،



«وَ الْمُبْطِئُ عَلَيْهَا أَقْبَحُ حَالا مِنَ الْمُسْرِعِ،»۲۳۹
و آن که دچار کندی‌ است بدحال تر از شتابنده در آن است.



«وَ أَنَّ مَهْبِطَکَ بِهَا لَا مَحَالَةَ إِمَّا عَلَى جَنَّة أَوْ عَلَى نَار،»۲۴۰
در آنجا محل فرود آمدنت به ناچار یا در بهشت است یا در جهنّم،



«فَارْتَدْ لِنَفْسِکَ قَبْلَ نُزُولِکَ،»۲۴۱
پس پیش از درآمدنت به آن جهان توشه آماده کن،



«وَ وَطِّئِ الْمَنْزِلَ قَبْلَ حُلُولِکَ،»۲۴۲
و قبل از ورودت منزلی‌ فراهم ساز،



«فَلَيْسَ بَعْدَ الْمَوْتِ مُسْتَعْتَبٌ،»۲۴۳
که بعد از مرگْ تدارک کردنِ از دست رفته ممکن نیست،



«وَ لَا إِلَى الدُّنْیَا مُنْصَرَفٌ۲۴۴
و راه بازگشت به دنیا برای‌ همیشه بسته است.

۱۰. علامات الرّحمة الالهيّة

«وَ اعْلَمْ أَنَّ الَّذِي بِیَدِهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ»۲۴۵
آگاه باش آن که خزائن آسمانها و زمین در اختیار اوست



«قَدْ أَذِنَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ،»۲۴۶
به تو اجازه دعا داده،



«وَ تَکَفَّلَ لَكَ بِالْإِجَابَةِ،»۲۴۷
و اجابت آن را ضمانت نموده،



«وَ أَمَرَکَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِیُعْطِیَکَ،»۲۴۸
و دستور داده از او بخواهی‌ تا ببخشد،



«وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِیَرْحَمَکَ،»۲۴۹
و رحمتش را بطلبی‌ تا رحمت آرد،



«وَ لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ مَنْ یَحْجُبُکَ عَنْهُ،»۲۵۰
و بین خودش و تو کسی‌ را حاجب قرار نداده



«وَ لَمْ یُلْجِئْکَ إِلَى مَنْ یَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ،»۲۵۱
و تو را مجبور به توسل به واسطه ننموده،



«وَ لَمْ یَمْنَعْکَ إِنْ أَسَأْتَ مِنَ التَّوْبَةِ،»۲۵۲
و اگر گناه کردی‌ از توبه مانعت نشده،



«وَ لَمْ یُعَاجِلْکَ بِالنِّقْمَةِ،»۲۵۳
و در عقوبتت عجله نکرده،



«وَ لَمْ یُعَیِّرْکَ بِالْإِنَابَةِ،»۲۵۴
و به بازگشتت سرزنشت ننموده،



«وَ لَمْ یَفْضَحْکَ حَيْثُ الْفَضِیحَةُ بِكَ أَوْلَى،»۲۵۵
و آنجا که سزاوار رسوا شدنی‌ رسوایت نکرده،



«وَ لَمْ یُشَدِّدْ عَلَيْكَ فِي قَبُولِ الْإِنَابَةِ،»۲۵۶
در پذیرش توبه بر تو سخت گیری‌ روا نداشته،



«وَ لَمْ یُنَاقِشْکَ بِالْجَرِیمَةِ»۲۵۷
و به حسابرسی‌ گناهانت اقدام نکرده،



«وَ لَمْ یُؤْیِسْکَ مِنَ الرَّحْمَةِ۲۵۸
و از رحمتش ناامیدت ننموده،



«بَلْ جَعَلَ نُزُوعَکَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً،»۲۵۹
بلکه خودداری‌ از معصیت را برایت حسنه قرار داده،



«وَ حَسَبَ سَیِّئَتَکَ وَاحِدَةً،»۲۶۰
و یک گناهت را یک گناه،



«وَ حَسَبَ حَسَنَتَکَ عَشْراً،»۲۶۱
و یک خوبیت را ده برابر به شمار آورده،



«وَ فَتَحَ لَكَ بَابَ الْمَتَابِ، وَ بَابَ الْإِسْتِعْتَابِ۲۶۲
باب توبه و باب خشنودیش را به رویت گشوده،



«فَإِذَا نَادَیْتَهُ سَمِعَ نَدَاکَ،»۲۶۳
هرگاه او را بخوانی‌ صدایت را بشنود،



«وَ إِذَا نَاجَیْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاکَ،»۲۶۴
چون با او به راز و نیاز برخیزی‌ رازت را بداند،



«فَأَفْضَیْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِکَ،»۲۶۵
پس نیاز به سوی‌ او می‌ بری‌،



«وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِکَ،»۲۶۶
و راز دل با او در میان می‌ گذاری‌،



«وَ شَکَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَکَ،»۲۶۷
از ناراحتی‌ هایت به او شکایت می‌ بری‌،



«وَ اسْتَکْشَفْتَهُ کُرُوبَکَ،»۲۶۸
و چاره گرفتاریهایت را از او می‌ خواهی‌،



«وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِکَ۲۶۹
بر امورت از حضرتش یاری‌ می‌ طلبی‌،

۱۱. شرائط اجابة الدّعاء

«وَ سَأَلْتَهُ مِنْ خَزَائِنِ رَحْمَتِهِ مَا لَا یَقْدِرُ عَلَى إِعْطَائِهِ غَیْرُهُ،»۲۷۰
از خزائن رحمتش چیزهایی‌ را می‌ خواهی‌ که غیر او را بر عطاکـردنش قـدرت نیست،



«مِنْ زِیَادَةِ الْأَعْمَارِ،»۲۷۱
از قبیل زیـاد شـدن عمـرها،



«وَ صِحَّةِ الْأَبْدَانِ،»۲۷۲
سـلامت بدنها،



«وَ سَعَةِ الْأَرْزَاقِ۲۷۳
و گشـایش روزیـها.



«ثُمَّ جَعَلَ فِي یَدَیْکَ مَفَاتِیحَ خَزَائِنِهِ»۲۷۴
خداوند کلیدهای‌ خزائن خود را در اختیار تو گذاشته



«بِمَا أَذِنَ لَكَ فِيهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ،»۲۷۵
به دلیل آنکه به تو اجازه درخواست از خودش را داده،



«فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ نِعْمَتِهِ (نِعَمِهِ)،»۲۷۶
پس هرگاه بخواهی‌ می‌ توانی‌ درهای‌ نعمتش را با دعا باز کنی‌،



«وَ اسْتَمْطَرْتَ شَآبِیبَ رَحْمَتِهِ،»۲۷۷
و باران رحمتش را بخواهی‌.



«فَلَا یُقَنِّطَنَّکَ إِبْطَاءُ إِجَابَتِهِ،»۲۷۸
پس تأخیر در اجابت دعا ناامیدت نکند،



«فَإِنَّ الْعَطِیَّةَ عَلَى قَدْرِ النِّیَّةِ۲۷۹
زیرا عطا و بخشش به اندازه نیّت است،



«وَ رُبَّمَا أُخِّرَتْ عَنْكَ الْإِجَابَةُ،»۲۸۰
چه بسا که اجابت دعایت به تأخیر افتد



«لِیَکُونَ ذلِكَ أَعْظَمَ لاَِجْرِ السَّائِلِ،»۲۸۱
تا پاداش دعاکننده بیشتر،



«وَ أَجْزَلَ لِعَطَاءِ الاْمِلِ،»۲۸۲
و عطای‌ امیدوار فراوان تر گردد.



«وَ رُبَّمَا سَأَلْتَ الشَّیْءَ فَلَا تُؤْتَاهُ،»۲۸۳
و چه بسا چیزی‌ را بخواهی‌ و به تو داده نشود



«وَ أُوتِیتَ خَیْراً مِنْهُ عَاجِلا أَوْ آجِلا،»۲۸۴
ولی‌ بهتر از آن در دنیا یا آخرت به تو عنایت گردد،



«أَوْ صُرِفَ عَنْكَ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَكَ،»۲۸۵
یا به خاطر برنامه نیکوتری‌ این دعایت مستجاب نشود.



«فَلَرُبَّ أَمْر قَدْ طَلَبْتَهُ فِيهِ هَلَاکُ دِینِکَ لَوْ أُوتِیتَهُ،»۲۸۶
و چه بسا چیزی‌ را می‌ خواهی‌ که اگر اجابت گردد دینت را تباه کند.



«فَلْتَکُنْ مَسْأَلَتُکَ فِيَما یَبْقَی لَكَ جَمَالُهُ،»۲۸۷
روی‌ این حساب باید چیزی‌ را بطلبی‌ که زیباییش برای‌ تو برقرار،



«وَ یُنْفَی عَنْكَ وَبَالُهُ۲۸۸
و وبالش از تو برکنار باشد،



«فَالْمَالُ لَا یَبْقَی لَكَ»۲۸۹
که ثروت برای‌ تو باقی‌ نیست

«وَ لَا تَبْقَی لَهُ.»۲۹۰
و تو هم برای‌ آن باقی‌ نخواهی‌ بود.

۱۲. ضرورة ذكر الموت

«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ۲۹۱
پسرم! معلومت باد



«أَنَّكَ إِنَّمَا خُلِقْتَ لِلاْخِرَةِ لَا لِلدُّنْیَا،»۲۹۲
برای‌ آخرت آفریده شده ای‌ نه برای‌ دنیا،



«وَ لِلْفَنَاءِ لَا لِلْبَقَاءِ،»۲۹۳
و برای‌ فنا نه برای‌ بقا،



«وَ لِلْمَوْتِ لَا لِلْحَیَاةِ۲۹۴
و برای‌ مرگ نه برای‌ حیات،



«وَ أَنَّكَ فِي مَنْزِلِ قُلْعَة،»۲۹۵
در منزلی‌ هستی‌ که باید از آن کوچ کنی‌،



«وَ دَارِ بُلْغَة،»۲۹۶
و جایی‌ که از آن به جای‌ دیگر برسی‌،



«وَ طَرِیق إِلَى الاْخِرَةِ،»۲۹۷
و خلاصه در راه آخرتی‌،



«وَ أَنَّكَ طَرِیدُ الْمَوْتِ الَّذِي لَا یَنْجُو مِنْهُ هَارِبُهُ،»۲۹۸
و صید مرگی‌ که گریزنده از آن را نجات نیست،



«وَ لَا یَفُوتُهُ طَالِبُهُ،»۲۹۹
و از دستِ خواهنده اش بیرون نرود،



«وَ لَابُدَّ أَنَّهُ مُدْرِکُهُ،»۳۰۰
و ناگزیر او را بیابد.



«فَکُنْ مِنْهُ عَلَى حَذَرِ أَنْ یُدْرِکَکَ وَ أَنْتَ عَلَى حَال سَیِّئَة، قَدْ کُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَکَ مِنْهَا بِالتَّوْبَةِ،»۳۰۱
از اینکه مرگ تو را به هنگام گناه دریابد ـ گناهی‌ که با خود می‌ گفتی‌ از آن توبه می‌ کنم ـ برحذر باش.



«فَیَحُولَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ ذلِكَ،»۳۰۲
مرگی‌ که بین تو و توبه ات مانع گردد،



«فَإِذَا أَنْتَ قَدْ أَهْلَکْتَ نَفْسَکَ۳۰۳
و بدین صورت خود را به هلاکت انداخته باشی‌.



«يَا بُنَیَّ۳۰۴
پسرم!



«أَکْثِرْ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ، وَ ذِکْرِ مَا تَهْجُمُ عَلَيْهِ، وَ تُفْضِی بَعْدَ الْمَوْتِ إِلَيْهِ،»۳۰۵
مرگ را و موقعیتی‌ که ناگهان در آن می‌ افتی‌، و بعد از مرگ به آن می‌ رسی‌ زیاد به یاد آر،



«حَتَّى یَأْتِیَکَ وَ قَدْ أَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَکَ،»۳۰۶
تا وقتی‌ مرگت برسد خود را مهیّا،



«وَ شَدَدْتَ لَهُ أَزْرَکَ،»۳۰۷
و دامن همت به کمر زده باشی‌،



«وَ لَا یَأْتِیَکَ بَغْتَةً فَیَبْهَرَکَ۳۰۸
مباد که مرگ از راه برسد و تو را مغلوب نماید.



«وَ إِيَّاكَ أَنْ تَغْتَرَّ بِمَا تَرَی مِنْ إِخْلَادِ أَهْلِ الدُّنْیَا إِلَيْهَا، وَ تَکَالُبِهِمْ عَلَيْهَا،»۳۰۹
از اینکه رغبت دنیاپرستان به دنیا، و حرصشان بر متاع اندک آن تو را فریفته کند برحذر باش،



«فَقَدْ نَبَّأَکَ اللهُ عَنْهَا،»۳۱۰
که خداوندت از اوضاع دنیا خبر داده،



«وَ نَعَتْ هِيَ لَكَ عَنْ نَفْسِهَا،»۳۱۱
و دنیا هم با احوالاتش تو را از زوال خود آگاه نموده،



«وَ تَکَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَسَاوِیهَا۳۱۲
و زشتیهایش را به تو نشان داده،

۱۳. معرفة اهل الدّنيا

«فَإِنَّمَا أَهْلُهَا کِلَابٌ عَاوِیَةٌ،»۳۱۳
زیرا دنیاپرستان سگانی‌ فریادزننده،



«وَ سِبَاعٌ ضَارِیَةٌ،»۳۱۴
و درندگانی‌ شکارکننده هستند،



«یَهِرُّ بَعْضُهَا عَلَى بَعْض،»۳۱۵
یکدیگر را می‌ گزند،



«وَ یَأْکُلُ عَزِیزُهَا ذَلِیلَهَا،»۳۱۶
زورمندش ضعیفش را می‌ خورد،



«وَ یَقْهَرُ کَبِیرُهَا صَغِیرَهَا۳۱۷
و بزرگش به کوچکش به قهر و غلبه حمله می‌ کند.



«نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ (مغفّلة)،»۳۱۸
گروهی‌ از دنیاداران چهارپایانی‌ مهار شده،



«وَ أُخْرَى مُهْمَلَةٌ،»۳۱۹
و دسته ای‌ حیوان رها شده اند،



«قَدْ أَضَلَّتْ عُقُولَهَا،»۳۲۰
عقول خود را از دست داده،



«وَ رَکِبَتْ مَجْهُولَهَا۳۲۱
و به راه نامعلوم قدم نهاده اند،



«سُرُوحُ عَاهَة بِوَاد وَعْث،»۳۲۲
حیوانی‌ چند که در چراگاه آفت که قدم درآنجا قراری‌ ندارد سُر داده شده اند،



«لَيْسَ لَهَا رَاع یُقِیمُهَا،»۳۲۳
نه چوپانی‌ که از آنان نگهداری‌ نماید،



«وَ لَا مُسِیمٌ یُسِیمُهَا۳۲۴
و نه چراننده ای‌ که آنها را بچراند،



«سَلَکَتْ بِهِمُ الدُّنْیَا طَرِیقَ الْعَمَی،»۳۲۵
دنیا آنان را به راه کوری‌ و ضلالت برده،



«وَ أَخَذَتْ بِأَبْصَارِهِمْ عَنْ مَنَارِ الْهُدَی،»۳۲۶
و دیدگانشان را از دیدن علائم هدایت فرو بسته،



«فَتَاهُوا فِي حَیْرَتِهَا،»۳۲۷
در وادی‌ حیرت دنیا سرگردان،



«وَ غَرِقُوا فِي نِعْمَتِهَا،»۳۲۸
و در نعمتهایش غرق،



«وَ اتَّخَذُوهَا رَبّاً،»۳۲۹
و آن را به عنوان ربّ انتخاب کرده اند،



«فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَ لَعِبُوا بِهَا،»۳۳۰
از این رو دنیا با آنان و آنان با دنیا به بازی‌ پرداخته اند،



«وَ نَسُوا مَا وَرَاءَهَا۳۳۱
و آنچه را به دنبال آن است فراموش کرده اند.



«رُوَیْداً یُسْفِرُ الظَّلَامُ،»۳۳۲
مهلت ده، تاریکی‌ برطرف می‌ شود،



«كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الْأَظْعَانُ۳۳۳
گویی‌ کاروان به منزل رسیده،



«یُوشِکُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ یَلْحَقَ۳۳۴
امید است آن که بشتابد به کاروان برسد.



«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ،»۳۳۵
پسرم! آگاه باش



«أَنَّ مَنْ کَانَتْ مَطِیَّتُهُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ،»۳۳۶
کسی‌ که مرکبش شب و روز است



«فَإِنَّهُ یُسَارُ بِهِ وَ إِنْ کَانَ وَاقِفاً،»۳۳۷
او را با مرکب می‌ برند گرچه ایستاده به نظر آید،



«وَ یَقْطَعُ الْمَسَافَةَ»۳۳۸
و طی‌ مسافت می‌ کند



«وَ إِنْ کَانَ مُقِیماً وَادِعاً۳۳۹
هرچند مقیم و آسوده دیده شود.

۱۴. ضرورة النّظرة الواقعيّة إلى الامور

«وَ اعْلَمْ یَقِیناً أَنَّكَ لَنْ تَبْلُغَ أَمَلَکَ،»۳۴۰
به یقین آگاه باش که هرگز به آرزویت نرسی‌،



«وَ لَنْ تَعْدُوَ أَجَلَکَ،»۳۴۱
و از اجل معیّن شده نگذری‌،



«وَ أَنَّكَ فِي سَبِیلِ مَنْ کَانَ قَبْلَکَ۳۴۲
و در راه کسی‌ هستی‌ که پیش از تو بوده.



«فَخَفِّضْ فِي الطَّلَبِ،»۳۴۳
پس در طریق به دست آوردن مال آرام باش،



«وَ أَجْمِلْ فِي الْمُکْتَسَبِ،»۳۴۴
و در برنامه کسب و کار مدارا کن،



«فَإِنَّهُ رُبَّ طَلَب قَدْ جَرَّ إِلَى حَرْب۳۴۵
چه بسا تلاشی‌ که موجب تلف شدن ثروت شود.



«فَلَيْسَ كُلَّ طَالِب بِمَرْزُوق، وَ لَا كُلُّ مُجْمِل بِمَحْرُوم۳۴۶
معلومت باد که هر کوشنده ای‌ یابنده، و هر مداراکننده ای‌ محروم نیست.



«وَ أَکْرِمْ نَفْسَکَ عَنْ كُلَّ دَنِیَّة»۳۴۷
نفس خود را از هر پستی‌ به گرامی‌ داشتنش حفظ کن



«وَ إِنْ سَاقَتْکَ إِلَى الرَّغَائِبِ،»۳۴۸
هرچند تو را به نعمت های‌ فراوان رساند،



«فَإِنَّكَ لَنْ تَعْتَاضَ بِمَا تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِکَ عِوَضاً۳۴۹
زیرا در برابر مقداری‌ که از کرامت نفس به خرج می‌ گذاری‌ عوضی‌ به دست نیاوری‌.



«وَ لَا تَکُنْ عَبْدَ غَیْرِکَ وَ قَدْ جَعَلَکَ اللهُ حُرّاً۳۵۰
بنده دیگری‌ مباش که خداوند آزادت قرار داده.



«وَ مَا خَیْرُ خَیْر لَا یُنَالُ إِلَّا بِشَرٍّ،»۳۵۱
چه خیری‌ است در خیری‌ که جز با شرّ به دست نیاید،



«وَ یُسْر لَا یُنَالُ إِلَّا بِعُسْر؟!»۳۵۲
و در آسایشی‌ که جز با سختی‌ حاصل نگردد؟!



«وَ إِيَّاكَ أَنْ تُوجِفَ بِكَ مَطَایَا الطَّمَعِ، فَتُورِدَکَ مَنَاهِلَ الْهَلَکَةِ۳۵۳
از اینکه مرکبهای‌ طمع تو را برانند و به آبشخورهای‌ مهلکه وارد سازند برحذر باش،



«وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلاَّ یَکُونَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللهِ ذُو نِعْمَة فَافْعَلْ،»۳۵۴
اگر بتوانی‌ بین تو و خداوند صاحب نعمتی‌ نباشد چنان کن،



«فَإِنَّكَ مُدْرِکٌ قَسْمَکَ،»۳۵۵
زیرا بالاخره نصیبت را بیابی‌،



«وَ آخِذٌ سَهْمَکَ،»۳۵۶
و سهم خود را دریابی‌.



«وَ إِنَّ الْیَسِیرَ مِنَ اللهِ سُبْحانَهُ أَعْظَمُ وَ أَکْرَمُ مِنَ الْکَثِیرِ مِنْ خَلْقِهِ وَ إِنْ کَانَ كُلٌّ مِنْهُ.»۳۵۷
نعمت اندک از جانب خدای‌ پاک بزرگتر و با ارزش تر از نعمت فراوانی‌ است که از غیر خدا برسد اگرچه همه از اوست.



«وَ تَلَافِیکَ مَا فَرَطَ مِنْ صَمْتِکَ أَیْسَرُ مِنْ إِدْرَاکِکَ مَا فَاتَ مِنْ مَنْطِقِکَ،»۳۵۸
تدارک آنچه به خاطر سکوت از دستت رفته آسان تر است از آنچه محض گفتارت از کف داده ای‌،



«وَ حِفْظُ مَا فِي الْوِعَاءِ بِشَدِّ الْوِکَاءِ،»۳۵۹
و نگهداری‌ آنچه در ظرف است به محکم کردن سربند آن است،



«وَ حِفْظُ مَا فِي یَدِیْکَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ طَلَبِ مَا فِي یَدَیْ غَیْرِکَ۳۶۰
و حفظ آنچه در اختیار توست نزد من محبوبتر است از طلب آنچه در دست غیر توست.



«وَ مَرَارَةُ الْیَأْسِ خَیْرٌ مِنَ الطَّلَبِ إِلَى النَّاسِ،»۳۶۱
تلخی‌ ناامیدی‌ بهتر از خواستن از مردم است.



«وَ الْحِرْفَةُ مَعَ الْعِفَّةِ خَیْرٌ مِنَ الْغِنَی مَعَ الْفُجُورِ،»۳۶۲
مال اندک همراه با عفت نفس از ثروت با گناه بهتر است.



«وَ الْمَرْءُ أَحْفَظُ لِسِرِّهِ،»۳۶۳
آدمی‌ راز زندگیش را بهتر از دیگران حفظ می‌ کند.



«وَ رُبَّ سَاع فِيَما یَضُرُّهُ۳۶۴
چه بسا کوشنده ای‌ که تلاش و سعیش به او زیان می‌ زند!



«مَنْ أَکْثَرَ أَهْجَرَ،»۳۶۵
زیاده گو هرزه گو می‌ گردد،



«وَ مَنْ تَفَکَّرَ أَبْصَرَ۳۶۶
و آن که نسبت به امورش اندیشه کند بینا می‌ شود.



«قَارِنْ أَهْلَ الْخَیْرِ تَکُنْ مِنْهُمْ،»۳۶۷
به اهل خیر نزدیک شو تا از آنان گردی‌،



«وَ بَایِنْ أَهْلَ الشَّرِّ تَبِنْ عَنْهُمْ.»۳۶۸
و از اهل شر جدا شو تا از آنان به حساب نیایی‌.



«بِئْسَ الطَّعَامُ الْحَرَامُ۳۶۹
بد خوراکی‌ است خوراک حرام!



«وَ ظُلْمُ الضّعِیفِ أَفْحَشُ الظُّلْمِ۳۷۰
و ستم بر ضعیف زشت ترین ستم است!



«إِذَا کَانَ الرِّفْقُ خُرْقاً کَانَ الْخُرْقُ رِفْقاً۳۷۱
آنجا که نرمی‌ درشتی‌ است درشتی‌ نرمی‌ است،



«رُبَّمَا کَانَ الدَّوَاءُ دَاءً،»۳۷۲
چه بسا دارو درد،



«وَ الدَّاءُ دَوَاءً۳۷۳
و درد درمان است.



«وَ رُبَّمَا نَصَحَ غَیْرُ النَّاصِحِ،»۳۷۴
چه بسا خیرخواهی‌ کند آن که خیرخواه نیست،



«وَ غَشَّ الْمُسْتَنْصَحُ»۳۷۵
و خیانت ورزد کسی‌ که از او نصیحت خواسته شده.



«وَ إِيَّاكَ وَ الْإِتِّکَالَ عَلَى الْمُنَی فَإِنَّهَا بَضَائِعُ النَّوْكَى،»۳۷۶
از اعتماد به آرزوها بپرهیز که سرمایه احمقان است.



«وَ الْعَقْلُ حِفْظُ التَّجَارِبِ،»۳۷۷
عقل حفظ تجربه هاست،



«وَ خَیْرُ مَا جَرَّبْتَ مَا وَعَظَکَ۳۷۸
و بهترین چیزی‌ که تجربه کرده ای‌ آن است که تو را پند دهد.



«بَادِرِ الْفُرْصَةَ قَبْلَ أَنْ تَکُونَ غُصَّةً۳۷۹
به جانب فرصت بشتاب پیش از آنکه غصه و حسرت گردد.



«لَيْسَ كُلُّ طَالِب یُصِیبُ،»۳۸۰
این طور نیست که هر خواهنده ای‌ به مقصد رسد،



«وَ لَا كُلُّ غَائِب یَؤُوبُ۳۸۱
و هر غائب شونده ای‌ بازگردد.



«وَ مِنَ الْفَسَادِ (المفسدة) إِضَاعَةُ الزَّادِ،»۳۸۲
از زمینه های‌ فساد ضایع کردن زاد و توشه



«وَ مَفْسَدَةُ الْمَعَادِ۳۸۳
و تباه کردن معاد است.



«وَ لِكُلِّ أَمْر عَاقِبَةٌ،»۳۸۴
برای‌ هر کاری‌ عاقبتی‌ است،



«سَوْفَ یَأْتِیکَ مَا قُدِّرَ لَكَ.»۳۸۵
آنچه برایت رقم خورده زوداست به تو برسد.



«التَّاجِرُ مُخِاطِرٌ،»۳۸۷
تاجر در خطر است.



«وَ رُبَّ یَسِیر أَنْمَی مِنْ کَثِیر۳۸۸
و چه بسیارمال اندکی‌ که ازمال بسیار بابرکت تر است.



«لَا خَیْرَ فِي مُعِین مَهِین،»۳۸۹
خیری‌ در یاری‌ دهنده پست،



«وَ لَا فِي صَدِیق ظَنِین۳۹۰
و رفیق متّهم نیست.



«سَاهِلِ الدَّهْرَ مَا ذَلَّ لَكَ قَعُودُهُ،»۳۹۱
تا وقتی‌ شتر زمانه رام توست آن را آسان گیر.



«وَ لَا تُخَاطِرْ بِشَیْء رَجَاءَ أَکْثَرَ مِنْهُ،»۳۹۲
نعمتی‌ را به امید بیشتر به دست آوردن در خطر مینداز.



«وَ إِيَّاكَ أَنْ تَجْمَحَ بِكَ مَطِیَّةُ اللَّجَاجِ۳۹۳
از اینکه مرکب لجاجت تو را چموشی‌ کند بپرهیز.

۱۵. حقوق الأصدقاء

«احْمِلْ نَفْسَکَ مِنْ أَخِیکَ عِنْدَ صَرْمِهِ عَلَى الصِّلَةِ،»۳۹۴
زمان جدایی‌ برادرت از تو خود را به پیوند با او،



«وَ عِنْدَ صُدُودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَ الْمُقَارَبَةِ،»۳۹۵
و وقت روی‌ گردانیش به لطف و قرابت،



«وَ عِنْدَ جُمُودِهِ عَلَى الْبَذْلِ،»۳۹۶
و برابر بخلش به عطا و بخشش،



«وَ عِنْدَ تَبَاعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ،»۳۹۷
و هنگام دوریش به نزدیکی‌،



«وَ عِنْدَ شِدَّتِهِ عَلَى اللِّینِ،»۳۹۸
و زمان درشتخویی‌ اش به نرمخویی‌،



«وَ عِنْدَ جُرْمِهِ عَلَى الْعُذْرِ،»۳۹۹
و وقت گناهش به پذیرفتن عذر او وادار،



«حَتَّى كَأَنَّكَ لَهُ عَبْدٌ،»۴۰۰
تا جایی‌ که گویی‌ تو بنده اویی‌،



«وَ كَأَنَّهُ ذُو نِعْمَة عَلَيْكَ.»۴۰۱
و او تو را صاحب نعمت است.



«وَ إِيَّاكَ أَنْ تَضَعَ ذلِكَ فِي غَیْرِ مَوْضِعِهِ،»۴۰۲
این برنامه ها را در جایی‌ که اقتضا ندارد انجام مده،



«أَوْ أَنْ تَفْعَلَهُ بِغَیْرِ أَهْلِهِ۴۰۳
و درباره کسی‌ که شایسته نیست به میدان نیاور.



«لَا تَتَّخِذَنَّ عَدُوَّ صَدِیقِکَ صَدِیقاً فَتُعَادِیَ صَدِیقَکَ،»۴۰۴
دشمن دوستت را به دوستی‌ انتخاب مکن تا دوستت را دشمن نباشی‌.



«وَ امْحَضْ أَخَاکَ النَّصِیحَةَ،»۴۰۵
خیرخواهی‌ خود را نسبت به برادرت خالص کن



«حَسَنَةً کَانَتْ أَوْ قَبِیحَةً،»۴۰۶
چه خیرخواهیت به نظر او خوب آید یا زشت.



«وَ تَجَرَّعِ الْغَیْظَ»۴۰۷
جرعه خشم را فرو خور،



«فَإِنِّي لَمْ أَرَ جُرْعَةً أَحْلَی مِنْهَا عَاقِبَةً، وَ لَا أَلَذَّ مَغَبَّةً۴۰۸
که من جرعه ای‌ شیرین تر و دارای‌ عاقبتی‌ لذیذتر از آن ندیدم.



«وَ لِنْ لِمَنْ غَالَظَکَ،»۴۰۹
با کسی‌ که با تو خشونت کند نرم باش،



«فَإِنَّهُ یُوشِکُ أَنْ یَلِینَ لَكَ،»۴۱۰
که به زودی‌ نسبت به تو نرم شود.



«وَ خُذْ عَلَى عَدُوِّکَ بِالْفَضْلِ»۴۱۱
با دشمنت نیکی‌ کن



«فَإِنَّهُ أَحْلَی (احد) الظَّفَرَیْنِ۴۱۲
که نیکی‌ شیرین ترین دو پیروزی‌ (انتقام و گذشت) است.



«وَ إِنْ أَرَدْتَ قَطِیعَةَ أَخِیکَ فَاسْتَبْقِ لَهُ مِنْ نَفْسِکَ بَقِیَّةً یَرْجِعُ إِلَيْهَا إِنْ بَدَا لَهُ ذلِكَ یَوْماً مَّا،»۴۱۳
اگر خواستی‌ از برادرت جدا شوی‌ جایی‌ برای‌ او باقی‌ گذار که اگر روزی‌ خواست برگردد دستاویز برگشت داشته باشد.



«وَ مَنْ ظَنَّ بِكَ خَیْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ،»۴۱۴
آن که به تو گمان نیک برد گمانش را عملاً تحقق بخش.



«وَ لَا تُضِیعَنَّ حَقَّ أَخِیکَ اتِّکَالا عَلَى مَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ،»۴۱۵
حق برادرت را با تکیه بر رفاقتی‌ که بین تو و اوست ضایع مکن،



«فَإِنَّهُ لَيْسَ لَكَ بِأَخ مَنْ أَضَعْتَ حَقَّهُ۴۱۶
زیرا کسی‌ که حقّش را ضایع کنی‌ برادر تو نیست.



«وَ لَا یَکُنْ أَهْلُکَ أَشْقَی الْخَلْقِ بِكَ،»۴۱۷
مبادا خانواده ات بدبخت ترین مردم به خاطر تو باشند.



«وَ لَا تَرْغَبَنَّ فِيمَنْ زَهِدَ عَنْكَ،»۴۱۸
به کسی‌ که به تو علاقه ندارد علاقه نشان مده.



«وَ لَا یَکُونَنَّ أَخُوکَ أَقْوَی عَلَى قَطِیعَتِکَ مِنْكَ عَلَى صِلَتِهِ،»۴۱۹
نباید برادرت در قطع رابطه با تو از پیوستن تو به او،



«وَ لَا تَکُونَنَّ عَلَى الْأِسَاءَةِ أَقْوَی مِنْكَ عَلَى الْإِحْسَانِ۴۲۰
و بد عمل کردنش از احسان تو به او از تو تواناتر باشد.



«وَ لَا یَکْبُرَنَّ عَلَيْكَ ظُلْمُ مَنْ ظَلَمَکَ،»۴۲۱
ستم اهل ستم بر تو گران نیاید،



«فَإِنِّهُ یَسْعَی فِي مَضَرَّتِهِ وَ نَفْعِکَ،»۴۲۲
زیرا او به زیان خود و سود تو می‌ کوشد،



«وَ لَيْسَ جَزَاءُ مَنْ سَرَّکَ أَنْ تَسُوءَهُ۴۲۳
و جزای‌ آن که تو را شاد نموده اندوهگین کردن او نیست.

۱۶. القيّم الاخلاقيّة

«وَ اعْلَمْ يَا بُنَیَّ،»۴۲۴
پسرم! آگاه باش



«أَنَّ الرِّزْقَ رِزْقَانِ۴۲۵
رزق دو نوع است:



«رِزْقٌ تَطْلُبُهُ،»۴۲۶
رزقی‌ که تو آن را می‌ جویی‌،



«وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ،»۴۲۷
و رزقی‌ که آن تو را می‌ جوید،



«فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ۴۲۸
و اگر تو به او نرسی‌ او به تو می‌ رسد.



«مَا أَقْبَحَ الْخُضُوعَ عِنْدَ الْحَاجَةِ،»۴۲۹
چه زشت است تواضع به وقت احتیاج،



«وَ الْجَفَاءَ عِنْدَ الْغِنَی۴۳۰
و ستم در زمان توانگری‌!



«إِنَّمَا لَكَ مِنْ دُنْیَاکَ، مَا أَصْلَحْتَ بِهِ مَثْوَاکَ،»۴۳۱
از دنیایت به سود تو همان است که آخرتت را به آن اصلاح نمایی‌.



«وَ إِنْ کُنْتَ جَازِعاً (جزعت) عَلَى مَا تَفَلَّتَ مِنْ یَدَیْکَ،»۴۳۲
اگر برای‌ آنچه از دستت رفته ناله می‌ کنی‌



«فَاجْزَعْ عَلَى كُلِّ مَا لَمْ یَصِلْ إِلَيْكَ.»۴۳۳
پس برای‌ هرچه به دستت نرسیده نیز ناله بزن.



«اسْتَدِلَّ عَلَى مَا لَمْ یَکُنْ بِمَا قَدْ کَانَ،»۴۳۴
بر آنچه نبوده به آنچه بوده استدلال کن،



«فَإِنَّ الْأُمُورَ أَشْبَاهٌ۴۳۵
زیرا امور دنیا شبیه یکدیگرند.



«وَ لَا تَکُونَنَّ مِمَّنْ لَا تَنْفَعُهُ الْعِظَةُ»۴۳۶
از کسانی‌ مباش که موعظه به آنان سود ندهد



«إِلَّا إِذَا بَالَغْتَ فِي إِیلَامِهِ،»۴۳۷
مگر وقتی‌ که در توبیخ و آزردنشان جدیّت کنی‌،



«فَإِنَّ الْعَاقِلَ یَتَّعِظُ بِالْآدَابِ،»۴۳۸
که عاقل به ادب پند گیرد،



«وَ الْبَهَائِمَالجاهل) لَا تَتَّعِظُ إِلَّا بِالضَّرْبِ۴۳۹
و چهارپایان جز با ضرب تازیانه اصلاح نگردند.



«اطْرَحْ عَنْكَ وَارِدَاتِ الْهُمُومِ (الامور) بِعَزَائِمِ الصَّبْرِ وَ حُسْنِ الْیَقِینِ۴۴۰
غمهایی‌ را که بر تو وارد می‌ گردد با تصمیم های‌ قوی‌ بر صبر و استقامت و با حسن یقین از خود دور کن.



«مَنْ تَرَکَ الْقَصْدَ جَارَ،»۴۴۱
هر که راه مستقیم را بگذاشت منحرف شد.



«وَ الصَّاحِبُ مُنَاسِبٌ،»۴۴۲
همنشین به منزله خویشاوند است.



«وَ الصَّدِیقُ مَنْ صَدَقَ غَیْبُهُ،»۴۴۳
دوست آن است که در غیبت انسان نیز دوست باشد.



«وَ الْهَوَی شَرِیکُ الْعَمَی،»۴۴۴
هوای‌ نفس شریک کوردلی‌ است.



«وَ رُبَّ بَعِید أَقْرَبُ مِنْ قَرِیب،»۴۴۵
چه بسا دوری‌ که از نزدیک نزدیک تر است،



«وَ قَرِیب أَبْعَدُ مِنْ بَعِید،»۴۴۶
و چه بسا نزدیکی‌ که از دور دورتر است.



«وَ الْغَرِیبُ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ حَبِیبٌ۴۴۷
غریب کسی‌ است که برای‌ او دوست نیست.



«مَنْ تَعَدَّی الْحَقَّ ضَاقَ مَذْهَبُهُ،»۴۴۸
آن که از حق تجاوز کند راه اصلاح بر او تنگ می‌ شود.


«وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى قَدْرِهِ کَانَ أَبْقَی لَهُ.»۴۴۹
کسی‌ که به ارزش خود قناعت ورزد ارزشش برای‌ او پاینده تر است.



«وَ أَوْثَقُ سَبَب أَخَذْتَ بِهِ سَبَبٌ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللهِ سُبْحانَهُ۴۵۰
مطمئن ترین رشته ای‌ که به آن چنگ زنی‌ رشته ای‌ است که بین تو و خداوند است.



«وَ مَنْ لَمْ یُبَالِکَ فَهُوَ عَدُوُّکَ۴۵۱
بی‌ پروای‌ نسبت به تو دشمن توست.



«قَدْ یَکُونُ الْیَأْسُ إِدْرَاکاً،»۴۵۲
گاهی‌ نومیدی‌ دست یافتن است



«إِذَا کَانَ الطَّمَعُ هَلَاکاً۴۵۳
آن گاه که طمع موجب هلاکت است.



«لَيْسَ كُلُّ عَوْرَة تَظْهَرُ،»۴۵۴
هر عیبی‌ آشکار نمی‌ گردد،



«وَ لَا كُلُّ فُرْصَة تُصَابُ،»۴۵۵
و هر فرصتی‌ به چنگ نمی‌ آید.



«وَ رُبَّمَا أَخْطَأَ الْبَصِیرُ قَصْدَهُ،»۴۵۶
چه بسا بینا که راهش را اشتباه کند،



«وَ أَصَابَ الْأَعْمَی رُشْدَهُ۴۵۷
و کوردل به رشد و صواب برسد.



«أَخِّرِ الشَّرَّ»۴۵۸
بدی‌ را به تأخیر انداز



«فَإِنَّكَ إِذَا شِئْتَ تَعَجَّلْتَهُ،»۴۵۹
زیرا که هرگاه بخواهی‌ می‌ توان به سوی‌ آن شتافت.



«وَ قَطِیعَةُ الْجَاهِلِ تَعْدِلُ صِلَةَ الْعَاقِلِ۴۶۰
بریدن از نادان مساوی‌ پیوستن به داناست.



«مَنْ أَمِنَ الزَّمَانَ خَانَهُ،»۴۶۱
آن که خود را از زمانه ایمن بیند زمانه به او خیانت ورزد،



«وَ مَنْ أَعْظَمَهُ أَهَانَهُ۴۶۲
و آن که زمانه را بزرگ شمارد زمانه او را پست کند.



«لَيْسَ كُلُّ مَنْ رَمَی أَصَابَ۴۶۳
این نیست که هر تیراندازی‌ به هدف زند.



«إِذَا تَغَیَّرَ السُّلْطَانُ تَغَیَّرَ الزَّمَانُ۴۶۴
هرگاه وضع سلطان دگرگون گردد اوضاع زمانه تغییر کند.



«سَلْ عَنِ الرَّفِیقِ قَبْلَ الطَّرِیقِ،»۴۶۵
پیش از سفر از رفیق سفر بپرس،



«وَ عَنِ الْجَارِ قَبْلَ الدَّارِ۴۶۶
و قبل از خانه از همسایه خانه بپرس.



«إِيَّاكَ أَنْ تَذْکُرَ مِنَ الْکَلَامِ مَا یَکُونُ مُضْحِکاً،»۴۶۷
از اینکه سخن خنده آور گویی‌ بپرهیز



«وَ إِنْ حَکَیْتَ ذلِكَ عَنْ غَیْرِکَ۴۶۸
گرچـه آن را از دیگری‌ حکایت کنـی‌.

۱۷. مكانة المرأة و ثقافة التّقوى

«وَ إِيَّاكَ وَ مُشَاوَرَةَ النِّسَاءِ»۴۶۹
از مشورت با زنان اجتناب کن،



«فَإِنَّ رَأْیَهُنَّ إِلَى أَفْن،»۴۷۰
زیرا رأیشان ضعیف،



«وَ عَزْمَهُنَّ إِلَى وَهْن۴۷۱
و عزمشان سست است.



«وَ اکْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ بِحِجَابِکَ إِيَّاهُنَّ،»۴۷۲
با پوششی‌ که بر آنان قرار می‌ دهی‌ دیده آنان را از دیدن مردمان بازدار،



«فَإِنَّ شِدَّةَ الْحِجَابِ أَبْقَی عَلَيْهِنَّ،»۴۷۳
زیرا سختی‌ حجابْ آنان را پاک تر نگاه می‌ دارد،



«وَ لَيْسَ خُرُوجُهُنَّ بِأَشَدَّ مِنْ إِدْخَالِکَ مَنْ لَا یُوثَقُ بِهِ عَلَيْهِنَّ،»۴۷۴
و بیرون رفتن زنان از خانه بدتر از این نیست که افراد غیرمطمئن را بر آنان درآوری‌،



«وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا یَعْرِفْنَ غَیْرَکَ فَافْعَلْ۴۷۵
و اگر بتوانی‌ چنان کن که غیر تو را نشناسند.



«وَ لَا تُمَلِّکَ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا،»۴۷۶
اموری‌ که درخور توان زنان نیست به دستشان مسپار،



«فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَیْحَانَةٌ،»۴۷۷
زیرا زن گلی‌ است ظریف



«وَ لَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَة»۴۷۸
نه خادم و کارپرداز.



«وَ لَا تَعْدُ بِکَرَامَتِهَا نَفْسَهَا،»۴۷۹
احترامش را در حدّ خودش مراعات کن،



«وَ لَا تُطْمِعْهَا فِي أَنْ تَشْفَعَ لِغَیْرِهَا۴۸۰
و او را به طمع میانجی‌ گری‌ در حق غیر مینداز.



«وَ إِيَّاكَ وَ التَّغَایُرَ فِي غَیْرِ مَوْضِعِ غَیْرَة،»۴۸۱
آنجا که جای‌ غیرت نیست از غیرت بپرهیز،



«فَإِنَّ ذلِكَ یَدْعُو الصَّحِیحَةَ إِلَى السَّقَمِ،»۴۸۲
چرا که این روش افراطی‌ سالم را به بیماری‌،



«وَ الْبَرِیئَةَ إِلَى الرِّیَبِ۴۸۳
و پاکدامن را به آلودگی‌ دچار می‌ کند.



«وَ اجْعَلْ لِكُلِّ إِنْسَان مِنْ خَدَمِکَ عَمَلا تَأْخُذُهُ بِهِ،»۴۸۴
برای‌ هریک از خدمتگزارانت کاری‌ مربوط به او قرار ده و او را نسبت به همان کاربازخواست نما،



«فَإِنَّهُ أَحْرَی أَلَّا یَتَوَاکَلُوا فِي خِدْمَتِکَ۴۸۵
که این کارآنها را بهتر وا می‌ دارد تا در خدمتت کار را به یکدیگر وا نگذارند.



«وَ أَکْرِمْ عَشِرَتَکَ،»۴۸۶
اقوامت را احترام کن،



«فَإِنَّهُمْ جَنَاحُکَ الَّذِي بِهِ تَطِیرُ،»۴۸۷
زیرا آنان بال تواَند که با آن پرواز می‌ کنی‌،



«وَ أَصْلُکَ الَّذِي إِلَيْهِ تَصِیرُ،»۴۸۸
و ریشه تواَند که به آن بازمی‌ گردی‌،



«وَ یَدُکَ الَّتِي بِهَا تَصُولُ۴۸۹
و نیروی‌ تواَند که به وسیله آنان به دشمن حمله می‌ بری‌.



«اسْتَوْدِعِ اللهَ دِینَکَ وَ دُنْیَاکَ،»۴۹۰
دین و دنیایت را به خدا می‌ سپارم،



«وَ اسْأَلْهُ خَیْرَ الْقَضَاءِ لَكَ فِي الْعَاجِلَةِ وَ الْآجِلَةِ، وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ،»۴۹۱
و از او بهترین سرنوشت را برای‌ تو در امروز و فردا و دنیا و آخرت درخواست می‌ کنم.



«وَ السَّلام۴۹۲
والسّـــلام.




جعبه ابزار