میمون بن میمون
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میمون بن میمون (
قرن دوم، یا سوم و یا چهارم هجری)، از مؤلفانی است که در زمینه
مواعظ و
آداب کتاب نوشته است.
از حیات فردی، علمی و یا اجتماعی وی اثری در دست نیست. تنها
ابن ندیم وی را از مؤلفانی که در زمینه مواعظ و
آداب کتاب نوشته‌اند، ذکر کرده و
کتاب النوادر را از آثار وی برشمرده است.
گفتنی است
طبری لقب میمون بن میمون را برای
فضل بن ربیع، وزیر
هارون (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) و
مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) ذکر کرده است،
ولی از آنجا که در منابع دیگر این لقب برای فضل ذکر نشده و همچنین
کتاب النوادر را از آثار فضل بن ربیع ذکر نکرده‌اند، نمی‌توان گفته طبری را قرینه‌ای بر اتحاد این دو شخصیت گرفت، زیرا ممکن است طبری این لقب را برای فضل به عنوان یک لقب تشریفاتی ذکر کرده باشد. گذشته از آن، در بعضی از منابع نام فضل بن ربیع را کیسان ذکر کرده‌اند نه میمون.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۹۶، برگرفته از مقاله «میمون بن میمون».
