میسرة بن عبدربه فارسی

میسرة بن عبدربه فارسی (زنده در دهه پایانی قرن دوم هجری)، از راویان ضعیف و متروک الحدیث اهل سنت در قرن دوم هجری قمری بود.

میسرة بن عبدربه فارسی بصری ترّاس تستری، اهل اهواز یا دورق، شهری در خوزستان بود. از لیث بن ابی سلیم، اوزاعی، موسی بن عبید و ابن جریج روایت کرده است و عده‌ای چون شعیب بن حرب، یحیی بن غیلان و داود بن محبّر از او روایت کرده‌اند. رجال شناسان ایشان را با اوصافی چون جاعل حدیث، متهم به کذب، متروک الحدیث و پرخور یاد کرده‌اند. از وی اثری به نام کتاب العقل به جای مانده است. میسره بین سال‌های ۱۹۱ تا ۲۰۰ق از دنیا رفته است. (دیگر منابع: )

۱.	↑ ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۲۵۴.
۲.	↑ ابن حبان، محمد بن حبان، المجروحین، ج۳، ص۱۱.
۳.	↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۴۸۳.
۴.	↑ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۶، ص۱۳۸.
۵.	↑ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۳۰.
۶.	↑ ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۸، ص۱۶۴.
۷.	↑ ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۲۵۴.
۸.	↑ بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۳۷۷.
۹.	↑ نسائی، احمد بن شعیب، الضعفاء و المتروکین، ص۲۳۱.
۱۰.	↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۴۱۸.
۱۱.	↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۳، ص۴۱۹.
۱۲.	↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۴۳۹.
۱۳.	↑ ابن عدی جرجانی، عبداللّه بن عدی، الکامل فی ضعفاء الکبیر، ج۸، ص۱۷۷.
۱۴.	↑ بخاری، محمد بن اسماعیل، الضعفاء الصغیر، ص۱۰۹.

• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۹۴، برگرفته از مقاله «میسرة فارسی».