میرحیدر تجرید دهلوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
میر حیدر تجرید دهلوی، (د پس از ١١٥٠ق/١٧٣٧م)،
شاعر پارسیگوی
شبه قاره هند میباشد.
وی از
سادات هندوستان، شاگرد
سراجالدین علیخان آرزو و از معاصران و آشنایان خوشگو، صاحب سفینه خوشگو بود.
او چندی درخدمت قمرالدینخان اعتمادالدوله بود،
اما همراه فرماندار سند به آن دیار سفر کرد و سپس از راه
دریا به بندر سورت رفت. پس از مدتی، راهی دهلی شد و در آنجا با
سراجالدین علیخان آرزو، صحبت شعر داشت.
در اوایل پادشاهی محمدشاه به عظیمآباد و مرشدآباد سفر کرد و در شمار دوستان سرافرازخان در آمد، ولی پس از کشتهشدن سرافرازخان، به دکن و سپس به بندر سورت بازگشت.
وی سپس به بنگاله رفت و ملازمت
سراجالدوله و علاءالدوله را برگزید،
و سرانجام در بندر سورت درگذشت.
تجرید در انواع علوم و فنون سرآمد بود.
ساقینامه خوب میسرود و بسیار غیور و سپاهی بود.
خوشگو نامهای از تجرید را که خطاب به یکی از بزرگان زمان خود نوشته، به تمامی نقل کرده است که احوال و برخی اشعار او را در بردارد.
در منابع موجود، اشارهای به دیوان وی نشده است، اما
آقابزرگ تهرانی به این دیوان اشاره دارد. برخی از
اشعار او به صورت پراکنده در کتب
تذکره نقل شده است.
از تجرید به سبب اقامتش در دهلی و بندر سورت، به نامهای تجرید دهلوی و تجرید سورتی نیز یاد شده است.
(۱) بهگوان، داس هندی، سفینۀ هندی، به کوشش محمد عطاءالرحمان کاکوی، پتنه، ۱۹۵۸م.
(۲) ابراهیمخان، خلیل علی، صحف ابراهیم، به کوشش عابد
رضا بیدار، پتنه، ١٩٧٨م.
(۳) خوشگو، بندار ابن داس، سفینۀ خوشگو، به کوشش عطاءالرحمان کاکوی، پتنه، ١٩٥٩م.
(۴) عظیمآبادی، حسینقلی، نشتر عشق، به کوشش اصغر جانفدا، دوشنبه ١٩٨١م.
(۵) آرزو،
سراجالدین علیخان، مجمع النفایس، به کوشش عابد
رضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
(۶) علی، حسنخان، صبح گلشن، بهوپال، ١٢٩٥ق.
(۷) احمدعلی، هاشمی سندیلوی، مخزنالغرائب، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۶۸م.
(۸) صبا، محمدمظفر حسین، تذکرۀ روز روشن، به کوشش محمدحسین رکنزادۀ آدمیت، تهران، ١٣٤٣ش.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «میرحیدر تجرید دهلوی»، شماره۵۷۸۶.