مَیْح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَیْح (به فتح میم و سکون یاء، مثل شیء) از
واژگان نهج‌البلاغه، بمعنای برداشتن
آب با دست است. امتياح نيز به آن معنى است. از این واژه دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
مَیْح بمعنای برداشتن آب با دست است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) راجع به استفاده مردم از خودش فرمود:
«أَیُّهَا النَّاسُ اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَهِ مِصْبَاحٍ وَاعِظٍ مُتَّعِظٍ وَ امْتَاحُوا مِنْ صَفْوِ عَیْنٍ قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْکَدَرِ.» «شما اى مردم! چراغ
دل را از شعله گفتار گويندگان با عمل، روشن سازيد! ظرفهاى خويش را از آب زلال چشمه‌هايى كه از آلودگی‌ها
پاک است پر كنيد.»
(شرح های خطبه:
)
درباره برادرش
عقیل ابن‌ابی‌طالب فرمود:
«وَاللهِ لَقَدْ رَأَيْتُ عَقيلاً وَقَدْ أمْلَقَ حَتَّى اسْتماحَني مِنْ بُرِّكُمْ صَاعاً.»«سوگند به
خدا! عقيل برادرم را ديدم كه به شدّت
فقیر شده بود و از من مى‌خواست كه یک
من از گندم هاى شما را به او ببخشم.»
(شرح های خطبه:
)
از این واژه دو مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «میح»، ج۲، ص۱۰۰۲.
