مِرآة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِرآة (به کسر میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آئينه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف
حق تعالی و درباره
علم از این واژه استفاده نمونه است.
مِرآة به معنای آئينه است.
مَرآة (به فتح میم) به معنای منظر و محل نظر است.
جمع آن
مرائى است.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
««وَ الْعِلْمُ وِراثَهٌ كَريمَةٌ، وَ الاَْدَبُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ، وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صافيَةٌ»» «علم ميراث گران‌بهايى است و «
آداب»
لباس فاخر و زينتى است و كهنگى‌ناپذير و فكر آيينه‌اى است صاف.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حق تعالى فرموده:
««واحِدٌ لا بِعَدَد، وَ دائِمٌ لا بِأَمَد، وَ قائِمٌ لا بَعَمَد، تَتَلَقّاهُ الاَْذْهانُ لا بِمُشاعَرَة، وَ تَشْهَدُ لَهُ الْمَرَائی لا بِمُحاضَرَة»» «او يكى است ولى نه به عدد و شمارش، دائمى است نه با غايت و انتهاء و ايستاده است نه با ستون و تكيه‌گاه. اذهان آدمى او را مى‌بيند ولى نه با درک حسّى و مناظر طبيعت به او
شهادت مى‌دهد ولى نه با حضور عينى.»
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مراة»، ص۴۲۵.
