• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُنْکَر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مُنْکَر (قاموس قرآن (جلد ۷))
مقالات مرتبط: منکر (لغات‌قرآن)، نَکْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، انکار.


مُنْکَر (به ضم میم و سکون نون و فتح کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای ناشناخته، در مقابل معروف است و منظور از آن در قرآن معصیت است.


مُنْکَر:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۱۰.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۵۰۲.    
(به صیغه مفعول) ناشناخته، در «مقابل معروف». کار منکر و امر منکر آنست که به قول راغب: عقل سلیم آن را قبیح و ناپسند می‌داند یا عقل درباره آن توقّف کرده و شرع به قبح آن حکم می‌کند.
[۳] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۳.    


منظور از منکر در قرآن معصیت است: (وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ اُمَّةٌ یَدْعُونَ اِلَی الْخَیْرِ وَ یَاْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ‌ الْمُنْکَرِ)
[۴] آل عمران/سوره۳، آیه۱۰۴.    
«باشد از شما امّتی که به خیر دعوت می‌کنند و به معروف و کارهای پسندیده (اعم از واجب و مستحب) امر و از معصیت نهی می‌کنند». شاید «مِنْ» در «مِنْکُمْ» برای بیان باشد نه تبعیض.
[۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۳۷۲.    
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۵۷۷.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۰۷.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۹۲.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۱۰.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۵۰۲.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۳.    
۴. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۰۴.    
۵. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۳۷۲.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۵۷۷.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۰۷.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۹۲.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نکر»، ج۷، ص۱۱۰.    


رده‌های این صفحه : گناه | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان اخلاقی قرآن | واژه شناسی واژگان سوره آل عمران | واژه شناسی واژگان کلامی قرآن
جعبه ابزار