مُغْرِب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُغْرِب:«مُغْرِب»
به معناى كسى است كه كارهاى عجيب و غريب انجام مى‌دهد.
(فَأَخَذْنَاهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ) (از اين رو ما او و لشكريانش راگرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خورِ سرزنش بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نبذ كه فعل
نبذناهم از آن گرفته شده، به معناى پرت كردن و دور انداختن چيزى است به طورى كه از بى‌اعتنايى به آن حكايت كند. و كلمه يم به معناى دريا است. و كلمه مليم به معناى ننگ‌آور، و يا به عبارت ديگر كسى است كه كارى كند كه مستحق ملامت شود، و اين كلمه از كلمه ألام گرفته شده، مانند كلمه أغرب كه به معناى كسى است كه امرى غريب انجام دهد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُغْرِب»، ص۵۴۱.
