مَیْث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَیْث از
واژگان نهج‌البلاغه،
به معنای ذوب شدن و پراکنده شدن است. چهار مورد از آن در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
مَیْث بمعنای ذوب شدن و پراکنده شدن است.
دو موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است برای نمونه ذکر می‌کینم.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در مذمت یاران خود فرمود:
«اللَّهُمَّ إِنّي قَدْ مَلِلْتُهُمْ وَمَلُّوني، وَسَئِمْتُهُمْ وَسَئِمُوني، فَأَبْدِلني بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ، وأَبْدِلُهمْ بي شَرَّاً مِنّى، اللَّهُمَّ مِثْ قُلُوبَهُمْ كَمَا يُمَاثُ الْمِلْحُ فِي الْمَاءِ.» «بارالها! (از بس
نصیحت كردم و اندرز دادم) آنها را خسته و ناراحت ساختم و آنها نيز مرا خسته كردند، من آنها را ملول، و آنها نيز مرا ملول ساختند، پس
به جاى آنان افرادى بهتر،
به من مرحمت كن و
به جاى من بدتر از من بر آنها مسلّط نما. خداوندا! دلهاى آنها را آب كن همان طور كه نمک در آب حل مى‌شود.»
(شرح های خطبه:
)
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره نعمت‌هاى
خدا فرموده:
«وَ تَاللهِ لَوِ انْمَاثَتْ قُلوبُكُمُ انْمِيَاثاً، وَسَالَتْ عُيُونُكُمْ مِنْ رَغْبَة إِلَيْهِ وَرَهْبَة مِنْهُ دَماً ثُمَّ عُمِّرْتُمْ فِي الدُّنْيَا، مَا الدُّنْيَا بَاقِيَةٌ، مَا جَزَتْ أَعْمَالُكُمْ وَلَوْ لَمْ تُبْقُوا شَيْئاً مِنْ جُهْدِكُمْ ـ أَنْعُمَهُ عَلَيْكُمُ الْعِظَامَ، وَهُدَاهُ إِيَّاكُمْ لِلاِْيمَانِ.»«
به خدا سوگند اگر دل‌هايتان آب شود، و از چشم‌هايتان از شدّت
شوق به خدا و يا از ترس او
خون جارى گردد، سپس تا پايان دنيا زنده بمانيد، و تا آن‌جا كه مى‌توانيد در
اطاعت فرمان حق كوشش كنيد، باز هم اين اعمال شما در برابر نعمت‌هاى بزرگى كه خداوند
به شما داده، مخصوصاً نعمت «
ایمان» چيز قابل ملاحظه‌اى نيست (بنابراين از اعمال خود مغرور نشويد و كارهاى نیک خود را زياد نپنداريد).»
(شرح های خطبه:
)
چهار مورد از ماده میث در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «میث»، ج۲، ص۱۰۰۱.
