مَعْشَر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَعْشَر:(يا مَعْشَرَ الْجِنِّ) «مَعْشَر» در اصل، از «
عشرة» به معناى «عدد ده» گرفته شده است
و از آنجا كه عدد ده يک عدد كامل است، كلمه
«معشر» به يک جمعيت كامل- كه اصناف و طوائف مختلفى را در بر مى‌گيرد- گفته مى‌شود.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
مَعْشَر:
(يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَ يُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ) (در آن روز به آنها مى‌گويد: اى گروه جنّ و انس! آيا پيامبرانى از خودتان به سوى شما نيامدند كه آيات مرا برايتان بيان مى‌كردند، و شما را از ملاقات چنين روزى بيم مى‌دادند؟! آنها مى‌گويند: « (آرى ما بد كرديم و بر زيان خود گواهى مى‌دهيم؛» و زندگى پر زرق و برق دنيا آنها را فريب داد؛ و به زيان خود گواهى مى‌دهند كه
کافر بودند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين خطاب اشكالى كه ممكن بود متوجه حجت سابق شود دفع شده، و آن اين است كه اگر كفار اعتراف مى‌كنند كه پيروى‌شان از ولايت شيطان به سوء اختيارشان برده، به خاطر جهل و غفلتى كه داشتند معذورند، زيرا ايشان هرگز خيال نمى‌كردند كه ارتكاب معاصى و تمتع از لذات مادى آدمى را به تدريج به ولايت ظالمين و ولايت شيطان مى‌كشاند، و در نتيجه دچار شقاوتى مى‌كند كه بعد از آن سعادتى نيست. گو اينكه فى الجمله زشتى هر گناه را مى‌دانستند، و ليكن از چنين سرانجامى غافل بودند، و مؤاخذه غافل صحيح نيست.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ) (اى گروه
جنّ و انس! اگر مى‌توانيد از مرزهاى آسمان‌ها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمى‌توانيد، مگر با نيرويى فوق العاده.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: خطاب به گروه جن و انس در اين آيه شريفه به طورى كه از سياق استفاده مى‌شود از خطاب‌هاى روز قيامت است، و خطابى است تعجيزى، يعنى مى‌خواهد بفرمايد: روز قيامت هيچ كارى نمى‌توانيد بكنيد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَعْشَر»، ص۵۳۹.
