مَشْهَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَشْهَد:(كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ) «مَشْهَد» در آيه فوق، ممكن است مصدر ميمى به معناى
«شهود» باشد، و يا اسم مكان و زمان به معناى محل يا زمان
شهود، معانى اين‌ها هر چند مختلف است،
ولى از نظر نتيجه چندان تفاوتى با هم ندارند.
(فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيم) (ولى بعد از او گروه‌هايى از ميان آن‌ها اختلاف كردند؛ پس واى به حال كسانى كه كافر شدند از حضور روز بزرگ رستاخيز)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه احزاب جمع حزب است، و حزب به معناى گروهى است كه رأى و نظريه‌شان از ديگران جدا است، پس اختلاف احزاب در باره
عیسی (علیه‌السلام) اين است كه هر طايفه‌اى درباره‌اش نظريه‌اى بدهد بر خلاف نظريه ديگران، و اگر فرمود از ميان آنان ، براى اين بود كه همه در باره آن جناب غلو نكردند، بعضى‌ها بوده‌اند كه بر حق ثابت بوده‌اند، و چه بسا برخى مفسرين در علت آمدن كلمه من- از گفته باشند كه اين كلمه زائد است، و اصل كلام اختلف الاحزاب بينهم بوده، ليكن به طورى كه خود شما خواننده نيز درک مى‌كنيد وجه صحيحى نيست. كلمه ويل كلمه‌اى است تهديدى كه شدت عذاب را افاده مى‌كند، و كلمه
مشهد مصدر ميمى و به معناى
شهود است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَشْهَد»، ص۵۳۱.
